വരുന്നു.
ഒരു അഞ്ഞ്ജനക്കൽ ശിൽപ്പം. കറുത്തു കൊഴുത്ത സ്ത്രീ. വലിയ ആട്ടുകല്ലിൽ നീണ്ട കൈകളെത്തിച്ച അരിയരയ്ക്കുന്നു. അതോ ഉഴുന്നോ. ഉരുണ്ട കൈകളിൽ സ്വർണ്ണവളകൾ കിലൂങ്ങുന്നു. ചെന്നിയിൽ നിന്നും തിളങ്ങുന്ന വിയർപ്പുമണികൾ ചാലുകളായി കവിളുകളിലൂടെ കഴുത്തിലേക്കും അവിടെനിന്ന് നേരിയ റോസ് നിറമുള്ള ബ്ലൗസിലേക്കും ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നു.
കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് കൊഴുത്ത മുലകൾ പാതിയും വെളിയിലേക്കു തള്ളി നിൽക്കുന്നു. കറുത്തു തടിച്ചു വലിയ മൂലക്കണ്ണുകൾ നേർത്ത വോയിൽ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ തെളിഞ്ഞു കാണാം.
അവരുടെ ചലനങ്ങൾക്കൊത്ത് ആ മാറിടങ്ങൾ തുളുമ്പുന്നു. വെളുത്ത മുണ്ട് തുടയിടുക്കിലേക്ക് കയറ്റി തിരുകി വെച്ചിരിക്കുന്നു. തടിച്ചുമിനുത്ത ഇളം കറുപ്പു നിറമുള്ള ആ അകം തുടകൾ കവച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന കാലുകളിൽ മുട്ടുകൾക്കു മുകളിൽ മുകളിലേക്ക് അനന്തമായി നീണ്ട മുണ്ടിനകത്തേക്ക് ചെന്നു ചേരുന്നു.
അവർ ഒന്നു ഞെട്ടി. പിന്നീടെന്നെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി. ഈശ്വരാ…അവർ വിളിച്ചു. എന്നിട്ട് കൈകൾ അടുത്തിരുന്ന പാത്രത്തിലെ വെള്ളത്തിൽ കഴുകി. എന്നിട്ടെഴുനേറ്റു.
ഹരി
മോനെ നിനക്കെന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ? അവർ ചോദിച്ചു.
എന്റെ കണ്ണുകളിൽ അപരിചിതത്ത്വവും അതിന്റേതായ അമ്പരപ്പും അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവരുടെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു. അവർ നിഗ്ദചലയായി വിടർത്തിയ കൈകൾ അനക്കാതെ ഒരു പ്രതിമയായി മാറി. ജീവനുള്ള തുടിക്കുന്ന മുലകളുള്ള വഴിഞ്ഞാഴുകുന്ന മിഴികളുള്ള ഒരു കൊഴുത്ത പ്രതിമ.
ഞാനവരുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. പെട്ടെന്ന് ഫോട്ടോകളിൽ മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരു ജോഡി കണ്ണുകൾ എന്നെ ഉറ്റുനോക്കുന്നു. ചിറ്റേ..ഞാൻ ഇടറിയ സ്വരത്തിൽ വിളിച്ചു. അവർ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്നെ കരവലയത്തിലാക്കി ആ തടിച്ചുതുളുമ്പുന്ന മാറിലേക്കെന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു
ജീവിതത്തിലാദ്യമായി ഒരു സ്ത്രീയുടെ ആലിംഗനത്തിൽ ഞാനമർന്നു. എന്റെ മുഖം ആ മാംസളമായ മൂലകളിൽ പൂഴ്ത്തി. കൈകൾ അവന്റെ വലയം ചെയ്തു. അവരുടെ വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകൾ എന്റെ മൂടിയിൽ ഓടൂന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ താടി പിടിച്ചുയർത്തി അവർ കണ്ണീരിലൂടെ ചിരിച്ചു. ദേവകിയേട്ടത്തിയുടെ തനിസ്വരൂപം.അവർ പറഞ്ഞു. എന്റെ മോനേ…കവിളുകളിലും കണ്ണുകളിലും അവരുടെ വിരലുകൾ തലോടി എന്റെ നിറുകയിൽ ചൂണ്ടുകളമർത്തി.
അതുവരെ
