ഉമ്മാ,"
"എന്ത് ഒന്നുമില്ലാന്ന്? മോനൂ രാവിലെ മുതല് ഞാൻ കാണുന്നതല്ലേ! പറയടാ എന്നാ പറ്റിയെന്ന്!"
"ഈ ഉമ്മയ്‌ക്കെന്നാ!"
അസഹീനമായ സ്വരത്തിൽ അവൻ ചോദിച്ചു.
"എനിക്ക് എന്നാ പറ്റിയെന്ന്! എനിക്ക് എന്നാ പറ്റാനാ?"
"നിർത്തെടാ നിന്റെ ഒര് ഡ്രാമാ!"
അഫ്രീന് ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു.
അത്കൊണ്ട് തന്നെ അവളുടെ ശബ്ദം ആവശ്യത്തിലേറെ ഉയർന്നു.
"നീ വെളച്ചിലെറക്കാതെ മര്യാദക്ക് കാര്യം പറയുന്നോ അതോ ഞാൻ വടി എടുക്കണോ?"
അവളുടെ ചോദ്യത്തിലെ തീച്ചൂട് അത്രമേൽ കൂടിയതായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഫർഹാൻ ശരിക്കും ഭയന്നു.
"അത് ഉമ്മാ…എന്റെ റൂം മേറ്റില്ലെ? അവന്റെ കാര്യം ഓർത്താ …"
"ആര്? അക്ഷയെപ്പറ്റിയാണോ? അവനെന്നാ പറ്റിയെ?"
"അവൻ…"
പറയാൻ തുടങ്ങിയെങ്കിലും ഫർഹാൻ സംശയിച്ച് നിർത്തി.
"പറയെടാ! ഒരു മാതിരി ശ്രീനിവാസനെപ്പോലെ മുഖത്ത് ആക്ഷൻ കാണിക്കാതെ!"
"ഉമ്മാ,അവൻ ആള് ശരിയല്ല!"
"ഏഹ്?’
അഫ്രീൻ സംശയിച്ചു.
"ആള് ശരിയല്ലെന്നോ? നീയല്ലേ പറഞ്ഞെ അവൻ ടോപ്പാണ് ഹെൽപ്ഫുൾ ആണ് , കോപ്പറേറ്റീവ് ആണ് എന്നൊക്കെ? എന്നിട്ട് ഇപ്പം എന്നാ ഒരു ശരിയല്ലായ്ക?"
"അതുമ്മാ …അവനെപ്പോഴും ..നാവെടുത്താൽ പെണ്ണുങ്ങളെപ്പറ്റിയെ
പറയുവൊള്ളൂ!"
തൃശൂർ പൂരം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന അഫ്രീൻ ഒരു "പൊട്ടാസ്" പൊട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് മകനെ മിഴിച്ചുനോക്കി.
"പിന്നെ നിന്റെ ഈ പ്രായത്തിൽ പിന്നെ ബിസ്മില്ലാഹി ഉർ റഹ്‌മാനുർ റഹിം ഒക്കെയാണോ ചൊല്ലുന്നേ? അത് കൊള്ളാം! അതിന് ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂറും പെമ്പിള്ളേരെ പറ്റിയൊന്നും അല്ലല്ലോ ആണോ?"
"എന്റുമ്മാ അതല്ല!"
ഫർഹാനിൽ അസഹീനത കൂടി.
"ഇങ്ങളെ ഞാൻ എങ്ങനെയാ ഒന്നു പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കുന്നേ!"
"മലയാളത്തി പറഞ്ഞ മതി!"
അഫ്രീനും ശബ്ദമുയർത്തി.
"ഉമ്മാ അവൻ ശരിക്കും പെണ്ണുപിടിയനാ!"
അത് കേട്ടപ്പോൾ ശരിക്കും അഫ്രീൻറെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു.
"നീ എന്താ പറഞ്ഞെ?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"കണ്ടോ! കണ്ടോ!"
അവൻ അഫ്രീൻറെ നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി.
"ഉമ്മ ഞെട്ടീല്ലേ? ഉമ്മാ ശരിക്കും ഞെട്ടീല്ലേ! അതാ പറഞ്ഞെ ഒരു മകന് സ്വന്തം ഉമ്മയോട് പറയാൻ പറ്റുന്ന വിഷയമല്ല ഇത്!"
അഫ്രീൻ അൽപ്പ നേരം ആലോചിച്ചു.
"അവൻ ക്ലാസ്സ് കട്ട് ചെയ്ത് പുറത്ത് പോകുമോ? കൂടെ പഠിക്കുന്ന പെണ്ണുങ്ങടെ കൂടെ സിനിമയ്‌ക്കൊക്കെ?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"അത് മാത്രമല്ല ഉമ്മ!"
"പിന്നെ?"
"അവൻ മുതിർന്ന പെണ്ണുങ്ങടെ കൂടെ…"
"കൂടെ?"
"ഉമ്മ എനിക്കത്
