മങ്ക എന്ന നാട്ടുമ്പുറത്തുകാരി വീട്ടമ്മയുടെ അനുഭവ കഥയാണ്. മങ്കക്കു പ്രായം 38 കാണും. ജീവിത പ്രശ്നങ്ങൾ ഒക്കയുള്ള ആളാണ്. ഭർത്താവു കൂലിവേലക്കാരൻ. മദ്യത്തിന് അടിമ. അതുകാരണം വല്ലപ്പോഴുമേ ജോലിക്കു പോകു. മങ്ക തൊഴിലുറപ്പിനു ഒക്കെ പോയാണ് ജീവിത കാര്യങ്ങൾ മുമ്പോട്ട് കൊണ്ട് പോകുന്നത്.മങ്കയുടെ തകരാറു കാരണം കുട്ടികൾ ഇല്ല. അവളെ കാണാൻ നല്ല ചന്തമുള്ളവൾ ആയിരുന്നു. വെളുത്ത സുന്ദരി. ശരീര ഭാഗങ്ങൾ സാമാന്യം ഉള്ള കൂട്ടത്തിൽ ആണ്. പക്ഷെ ജീവിതക്ലേശങ്ങൾ സൗന്ദര്യത്തിൽ കുറച്ചു ഇടിവ് വരുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഒരിക്കൽ ഭർത്താവു ചന്ദ്രൻ മദ്യാസക്തിയിൽ ഓടയിൽ വീണു ഇരു കാലുകളും ഒടിഞ്ഞു. ഗ്രാമത്തിലെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ട് ചെന്നപ്പോൾ ടൗണിൽ നല്ല ആശുപത്രിയിൽ കാണിക്കാൻ പറഞ്ഞു.
അങ്ങിനെ മങ്ക ചന്ദ്രനെ ആംബുലൻസിൽ ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ചു. അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ പറയത്തക്ക ആരും ഇല്ലായിരുന്നു. ഉള്ള കാശുമായി ആശുപത്രിയിൽ എത്തി. BPL റേഷൻ കാർഡിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തു. പ്ലാസ്റ്റർ ഒക്കെ ഇട്ടു ഒരു മാസത്തോളം അവിടെ കിടക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു. ടൗണിലെ രീതികൾ ഒന്നും മങ്കക്കു അറിയില്ലായിരുന്നു.
ആദ്യ
ദിവസം ഭക്ഷണം എവിടെ നിന്നും വാങ്ങണം എന്നൊന്നും അറിയാതെ കുഴങ്ങി നിന്നപ്പോൾ ആശുപത്രിയിൽ സെക്യൂരിറ്റി ആയും ലിഫ്റ്റ് ഓടിക്കന്ന ആളുമൊക്കെയായ് ഒരു പ്രായമായ മനുഷ്യനെ കണ്ടു സഹായം ചോദിച്ചു.
60 വയസ്സിനു അടുത്ത് പ്രായം കാണും. ബലിഷ്ഠമായ ശരീരം. തല മുഴുവൻ വെള്ളി പൂശിയ പോലെ. പക്ഷെ മുഖത്ത് കെട്ടുവള്ളം പോലെയുള്ള കറുത്ത കപ്പടാ മീശ. ആളിനെ കാണാൻ ഒരു ഗും ഒക്കെയുണ്ട്. വാസു എന്ന പേര് ഉടുപ്പിന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒട്ടിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ട്.
മങ്ക അയാളോട് ചോദിച്ചു "അമ്മാവാ.. ഇവിടെ ആഹാരം വാങ്ങാൻ എവിടെ കിട്ടും". വാസു ആശുപത്രിയുടെ വശത്തുകൂടി ഇന്ത്യൻ കോഫി ഹൗസിൽ പോകുന്ന വഴി മങ്കക്കു പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. പിന്നെ പുറത്തു നിന്നും മരുന്നും വാങ്ങണമായിരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു വന്നു അതും വാസു അമ്മാവനോട് ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി പോയി.
ആശുപത്രിയിൽ ഉച്ചക്ക് 2 മണി കഴിഞ്ഞാൽ കൂട്ടിരുപ്പുകാരെ പുറത്താക്കും പിന്നെ വൈകിട്ട് അഞ്ചു മണി ആയിട്ടേ അകത്തു കയറ്റു. രാത്രിയിൽ 9 മണി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ പുറത്തു പോണം. രാവിലെ 5 മുതൽ 8 മണി വരെ അവിടെ പോകാം. പിന്നെ പുറത്തിറങ്ങിയാൽ
