പെണ്ണെ കൊല്ലം ഒന്നായല്ലോ..നിന്റെ വയറിനു പക്ഷെ മാറ്റം ഒന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ" അമ്മ ആന്റിയോട്‌ ചോദിച്ചു.
"ഒന്നും പറയണ്ട എളെമ്മേ..ങ്ഹാ..എല്ലാം വിധി പോലെ നടക്കട്ടെ" ആന്റി ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.
"അതെന്താടി മോളെ നീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്"
"ഒന്നുമില്ല എളെമ്മേ.."
"അല്ല..എന്തോ ഉണ്ട്..നീ മറച്ചു വയ്ക്കാതെ കാര്യം പറ കൊച്ചെ"
"എളെമ്മ ആരോടും പറയരുത്..ഇതൊക്കെ പറയാന്‍ എനിക്ക് നാണക്കേടാ" ആന്റി ചുറ്റും നോക്കി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
"ഞാന്‍ ആരോട് പറയാനാ..എന്താ അവന് വല്ല കുഴപ്പോം?"
"ഉം"
"ങേ..നേരാണോ? എന്താ മോളെ..എന്താണെന്ന് പറ"
ആന്റി അടുത്തിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി. ഞാന്‍ ഒരു പമ്പരം നിലത്ത് കറക്കി കളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
"ഓ..അവന് കുഞ്ഞല്ലേ..നീ പറ" അമ്മ എന്റെ സാന്നിധ്യം കാര്യമാക്കാതെ പറഞ്ഞു.
"എളെമ്മേ..പുള്ളിക്ക് ശരിക്ക് പൊങ്ങത്തില്ല.." ആന്റി മടിച്ചുമടിച്ച് പറഞ്ഞു.
"ങേ..പോ പെണ്ണെ.."
"ഉള്ള കാര്യമാ എളെമ്മേ..ഇങ്ങനൊരു കുഴപ്പം ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞ്കൊണ്ട് പുള്ളി എന്നെ ചതിക്കുകയായിരുന്നില്ലേ" ആന്റിയുടെ കണ്ണുകളില്‍ നനവ് പടരുന്നത് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
"ഛെ..നീ
പറഞ്ഞത് ശരിയാണെങ്കില്‍ അവന് കാണിച്ചത് മോശമല്ലേ"
"ഉള്ളിലോട്ടു കേറാന്‍ പ്രയാസമാ..അതിനുള്ള ബലം വയ്ക്കത്തില്ല.."
"ശ്ശൊ..എന്റെ ദൈവമേ..ഇത്രേം സുന്ദരിയായ നിനക്ക് ഈ ഗതി വന്നല്ലോ..കാര്യം എന്റെ ആങ്ങളയാണ് എങ്കിലും ഞാന്‍ പറേവാ..നീ വേറെ കെട്ടാന്‍ നോക്ക് മോളെ.." അമ്മ പറഞ്ഞു.
"അതൊക്കെ നടക്കുമോ എളെമ്മേ..അച്ഛന്‍ എന്നെ ആരുടെയെങ്കിലും തലയില്‍ കെട്ടിവയ്ക്കാന്‍ നോക്കി നടന്നപ്പോള്‍ ആണ് ചേട്ടന്‍ എന്നെ മതി എന്നും പറഞ്ഞു വന്നത്. ഇനിയുമില്ലേ എനിക്ക് രണ്ടു അനുജത്തിമാര്‍? ഇത്ര പ്രായക്കൂടുതലുള്ള ആളെ വേണ്ട എന്ന് ഞാനന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അച്ഛനത് കേട്ടില്ലല്ലോ.." ആന്റി കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചു.
"വല്ല വൈദ്യന്മാരേം കാണാന്‍ മേലാരുന്നോ" അമ്മ ഒരു മൌനത്തിനു ശേഷം ചോദിച്ചു.
"കാണുന്നുണ്ട്..പക്ഷെ ഇതുവരെ മാറ്റമൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല"
അവരുടെ സംസാരം അങ്ങനെ നീണ്ടു. അന്നെനിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല എങ്കിലും പിന്നീട് ഞാനത് മനസിലാക്കി. ആന്റിയെ പ്രാപിക്കാനുള്ള കഴിവ് അമ്മാവനില്ല എന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നത് എനിക്ക് പതിന്നാലു വയസ് കഴിഞ്ഞ സമയത്താണ്. ഞാന്‍ ആ പ്രായത്തിലാണ്
