നാടൻ സുന്ദരിപ്പെണ്ണ്

പണിയാ…" "അച്ചോടാ!" മനീഷ അവന്റെ തലമുടിയിൽ തഴുകി. "ചേച്ചി മോന് കഷ്ടപ്പാടൊന്നും തരാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല കേട്ടോ! ചുമ്മാ പിത്തം പിടിപ്പിക്കുന്ന രീതീല് ഇങ്ങനെ ചുമ്മാ കെടക്കണ്ട എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ…" "ഹ! കൈ മാറ്റല്ലേ!" തലമുടിയിൽ നിന്ന് കൈ പിൻവലിക്കാൻ തുടങ്ങിയ മനീഷയെ വിലക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു. "അങ്ങനെ കൊറച്ച് നേരം കൂടി മുടിയേൽ പിടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്ക് ചേച്ചി…എന്തൊരു സുഖമാണ്!" "ഒന്ന് പോടാ!" കൈ തിരികെ അവന്റെ മുടിയയുടെ മേൽ വെച്ചുകൊണ്ട് മനീഷ പറഞ്ഞു. "ഒത്തിരി സുഖിക്കണേൽ വേണേ പോയി പെണ്ണുകെട്ട്!" മനോജ് അവളുടെ നേരെ നോക്കി കുസ്രുതിയോടെ ചിരിച്ചു. "ഇപ്പം ചേച്ചി ഉള്ളപ്പോൾ വേറെ ഒരു പെണ്ണെന്തിനാ?" "ഹേ!" "പോടാ, പെങ്ങൾക്ക് കെട്ട്യോളാകാൻ പറ്റുമോ?" "അതിപ്പം പെങ്ങളല്ലേ തീരുമാനിക്കേണ്ട?" "ഓഹോ!അപ്പം ആങ്ങളയ്ക്ക് ഭർത്താവാകാൻ പറ്റുമോ?" "ഭർത്താവാകാൻ പറ്റത്തില്ല…" മനോജ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മനീഷയുടെ മുഖം മങ്ങിയത് തന്റെ തോന്നലാണോ? "പക്ഷെ കാമുകനാവാൻ പറ്റും," മനീഷ ഒരു പ്രത്യേക ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി. "എന്റെ അമ്മോ!" അത് കണ്ട് മനോജ് തലയിൽ കൈ വെച്ചു. "ആ ഉണ്ടക്കണ്ണ്രണ്ടും പിന്നേം ഉരുട്ടി എന്നെ പേടിപ്പിക്കേണ്ട…കാളിദാസനെപ്പോലെയോ ഗിരീഷ് പുത്തഞ്ചേരിയെപ്പോലെയോ പെണ്ണിന്റെ സൗന്ദര്യം കവിതയാക്കി പറയാൻ എനിക്ക് പറ്റത്തില്ല. അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ എന്റെ പൊന്ന് ചേച്ചി!" മനീഷ അവന്റെ നേരെ അദ്‌ഭുതത്തോടെ നോക്കി. "ചെറുക്കൻ എൻജിനീയർ ആയില്ല…അതിന് മുമ്പേ എന്താ ഡയലോഗൊക്കെ!" മനോജ് ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു. "എന്തായാലും ഞാൻ പോകുന്നോടം വരെ തലമുടിയേൽ ഒക്കെ പിടിച്ച് ചുമ്മാ സുഖിപ്പിക്കത്തില്ലേ? അവൻ ചോദിച്ചു. "പിന്നെ…എനിക്കതല്ലെ പണി! നീ ഒന്ന് പോ മനൂ…" "പിന്നെ എനിക്ക് പെണ്ണ് കെട്ടാൻ പ്രായോം ആയില്ലല്ലോ…" "ആയെങ്കി കെട്ടിയേനെ! ഒന്ന് പോടാ!" "കെട്ടും! ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഒരു സുന്ദരീനെ കിട്ടിയാ കണ്ണും അടച്ച് കെട്ടിയിരിക്കും!" ഒരു നിമിഷം മനീഷയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ചുണ്ടുകൾ മലർന്നു. കവിളുകൾ ചുവന്നു. സുന്ദരമായ അവളുടെ മുഖത്ത് നാണത്തിന്റെ നക്ഷത്രങ്ങൾ വിടർന്നു. "ബാങ്ക്ലൂർ പോലെ ഒരു ഹൈ ഫൈ സീറ്റിൽ എപ്പഴും ഫുൾ ഗ്ളാമർ പെമ്പിള്ളേരുടെ കൂടെ കഴിയുന്ന നീയാണോ എന്നെ സുന്ദരിയാക്കുന്നെ! ചുമ്മാ സുഖിപ്പിക്കല്ലേ മനൂ!" "ഒന്ന് പോ ചേച്ചി…" അവളുടെ