അമ്മേ! ഈ തടിയനോടാണോ പറ്റില്ല എന്ന് ഞാന്‍ നിഷ്കരുണം പറഞ്ഞത്? എന്നെ നാല് പുഴുത്ത തെറികള്‍ ഞാന്‍ തന്നെ മനസ്സില്‍ വിളിച്ചു. പക്ഷെ നിങ്ങളൊരു കാര്യം അറിയണം. ജീവിതത്തില്‍ നമ്മള്‍ എന്തെങ്കിലും നേടാന്‍ കഷ്ടപ്പെട്ടാല്‍ മിക്കവാറും അതുകിട്ടിയെന്നു വരില്ല. എന്നാല്‍ ഒന്നും ചെയ്യാതെ വെറുതെ ഇരുന്നാല്‍, ഒരു അധ്വാനവും ഇല്ലാതെ ഓരോന്ന് നമ്മുടെ നേരെ കേറിക്കേറി വരും. ശരിക്കും അതാണ്‌ നമുക്കുള്ളവ. അധ്വാനിച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന നേരത്ത് ചുമ്മാ ഇരിക്കുക. വേണ്ടെന്നു വച്ചാലും വരാനുള്ളത് വരുകതന്നെ ചെയ്യും. ഇവിടെയിതാ നല്ല പൂവന്‍പഴം പോലെയുള്ള, തേനിലും വെണ്ണയിലും ശര്‍ക്കരയിലും കുഴച്ചുണ്ടാക്കിയ സ്വന്തം ഭാര്യയെ, എന്റെ അടുത്തിരുത്താന്‍ കഠിനമായി ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു ഭര്‍ത്താവ്! അവളെ ഒപ്പമിരുത്താന്‍ എന്തും ചെയ്യാന്‍ ആരും ശ്രമിക്കുമെന്നിരിക്കെ, എന്റെ അടുക്കല്‍ത്തന്നെ അയാള്‍ എത്തിയതിനെ നിങ്ങളെന്തു വിളിക്കും? “സാരമില്ല, രണ്ടാളും ഇരുന്നോളൂ” പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഒപ്പം ഇരിപ്പിന്റെ സ്ഥിതി മാറ്റി ഞാന്‍ കാലുകള്‍ നിലത്തേക്കിട്ടു. “നീ
ഇരിക്ക്” അയാള്‍ ഭാര്യയോട്‌ പറഞ്ഞു. “പഹലേ ആപ്” ലജ്ജയോടെ അവള്‍ മൊഴിഞ്ഞു. ഓഹോഹോ..എന്ത് സുഖമുള്ള ശബ്ദം; എന്ത് വിനയം. തടിയന് ശരീരം ചാരി വയ്ക്കാനുള്ള സൗകര്യം മാനിച്ച് അങ്ങേയറ്റത്ത് ഇരുന്നപ്പോള്‍, സുന്ദരി ഞങ്ങളുടെ നടുവിലേക്ക് സ്വന്തം വിരിഞ്ഞ ചന്തികള്‍ വച്ചു. എന്റെ അടുത്ത് അവളെപ്പോലെ ഒരു ചരക്ക് ഇരിക്കുന്നു എന്നെനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. സ്വപ്നമല്ല എന്നുറപ്പാക്കാന്‍ കണ്ണുകള്‍ ചിമ്മിയടച്ച് ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ഞാന്‍ നോക്കി. സംഗതി ഉള്ളതുതന്നെ! മലയാളത്തില്‍ ചായത്തില്‍ മുങ്ങിക്കുളിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ഒരു സിനിമാനടിക്ക് പോലുമില്ലാത്ത ഗ്ലാമറുള്ള പെണ്ണ്! ഇവളെ എങ്ങനെ ഈ തടിയന് കിട്ടി എന്നതായി എന്റെ അടുത്ത ചിന്ത. സീറ്റ് കിട്ടിയതോടെ അവന്‍ എന്നെ മറന്ന മട്ടായിരുന്നു. സ്വന്തമായി ബുക്ക് ചെയ്ത സീറ്റില്‍ ഇരിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ ഭാര്യയുടെ കൈയിലെ ബാഗില്‍ നിന്നും സമോസ എടുത്ത് അണ്ണാക്കിലേക്ക് തള്ളുകയാണ് അവന്‍. എന്നോട് വേണോന്നു ചോദിക്കാനുള്ള മര്യാദ പോലും അവന്‍ കാണിച്ചില്ലെങ്കിലും എനിക്കതില്‍ പരാതി
