മാനംകൂടി പോയി എന്ന തോന്നല്‍ അവളെ തകര്‍ത്തിരിക്കുകയാണ്. ഛെ, വേണ്ടായിരുന്നു. ഞാന്‍ സംഭവിച്ചുപോയ തെറ്റോര്‍ത്ത് സ്വയം ശപിച്ചു. എന്റെ ചിന്തകള്‍ അറിഞ്ഞിട്ടെന്ന പോലെ റീമ കണ്ണീര്‍ ഒഴുക്കി. അതോടെ ഞാനാകെ കുടുങ്ങിയ അവസ്ഥയിലായി. മാനം പോയാല്‍പ്പിന്നെ പണം കൊണ്ടെന്തു ഗുണം? നാട്ടുകാരുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ജീവിക്കാന്‍ പറ്റുമോ?.
"എന്തിനാ ഇവിടെ നില്‍ക്കുന്നത്. എന്നെ എന്റെ വീട്ടിലെത്തിക്ക്" അവള്‍ കോപത്തോടെ പറഞ്ഞു.
റീമയെ അവളുടെ വീട്ടില്‍ ഇറക്കി സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ജീവിതത്തില്‍ ഇന്നേവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്ത മാനസിക സമ്മര്‍ദ്ദം അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു പീറ പെണ്ണിന്റെ മുന്‍പില്‍ ഞാന്‍ ഒന്നുമല്ലാതായ പ്രതീതി. അവളും അവളുടെ ഒരു പൂറും!
എന്തായാലും ഇനി വരുന്നപോലെ കാണുക തന്നെ. വീട്ടിലെത്തി വേഷം മാറുമ്പോള്‍ അതായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സിലെ ചിന്ത.
രണ്ടു ദിവസങ്ങള്‍ പ്രത്യേകിച്ച് പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ലാതെ കടന്നുപോയി. അവള്‍ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയ പോലെ ആരോടും ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന ആശ്വാസം എന്നിലേക്ക് മെല്ലെ കയറിത്തുടങ്ങിയ
അന്ന്, മറിയ ഇളയ മകന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വിരുന്നുപോയി. മറിയ പോയതിനു പിന്നാലെ ഇളയ മരുമകള്‍ വീട്ടിലെത്തുകയും ചെയ്തു.
"അമ്മച്ചി അങ്ങോട്ട്‌ വന്ന കൊണ്ട് ഞാന്‍ രണ്ടുദിവസം ഇവിടെ നില്‍ക്കാമെന്ന് കരുതി. അപ്പച്ചന്‍ തനിച്ചല്ലേ" ഹണി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
"എനിക്കങ്ങനെ കൂട്ടിന്റെ ആവശ്യം ഒന്നുമില്ല" മൂത്തവളുടെ കൊണവതിയാരം മനസ്സിലേക്ക് വന്ന ഞാന്‍ പരുഷമായി പറഞ്ഞു.
"ഭയങ്കര ദേഷ്യത്തിലാണല്ലോ" എന്റെ കോപം ഗൌനിക്കാതെ അവള്‍ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. അവളുടെ കൈയില്‍ ഒരു ബാഗും ഉണ്ടായിരുന്നു.
മൂത്തവളുടെ ഓന്തിനെപ്പോലെയുള്ള നിറംമാറ്റം എനിക്ക് ഇവളോടും ദേഷ്യം ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷെ മറിയ ഇല്ലാത്തകൊണ്ട് ഞാന്‍ ഒന്നും പറയാന്‍ പോയില്ല. അപ്പോഴാണ്‌ വേലക്കാരിപ്പെണ്ണ്‍ ഒരു സഞ്ചിയുമായി പുറത്തേക്ക് വന്നത്.
"ഞാന്‍ പോട്ടോ മുതലാളീ" അവള്‍ ഭവ്യതയോടെ ചോദിച്ചു.
"എവിടെ?" ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
"ഹണിക്കുഞ്ഞ് പറഞ്ഞു രണ്ടീസം വീട്ടീ പൊക്കോളാന്‍" അവധി ലഭിച്ച സന്തോഷത്തിലാകണം, അവള്‍ ചിരിച്ചു. എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. തള്ള പോയേന്റെ പിന്നാലെ മരുമകള്‍ വന്നു.
