"അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് കൊടുക്കൂ മൊളേ.. കൊളേജിൽ എത്തിയതിൽ പിന്നെ പരീക്ഷ അടുക്കുവൊൾ അല്ലാതെ പുസ്തകം കൈ കൊണ്ട് തൊടില്ല." മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു "ബയൊട്ടെക്നൊളജി. ഞാൻ വേണ്ട സമയത്ത് പഠിക്കുന്നുണ്ട്. കൊളേജിൽ ഇത്രയൊക്കെയാണ് എല്ലാവരും പഠിക്കുന്നെ’ ഞാൻ ന്യായീകരിച്ചു. "അല്ലേലും ആണുങ്ങൾ എല്ലാം ലേസിയാ.. എക്സ്സാം വരുമ്പോൾ ആണ് ബുക്സ് കയ്യിൽ എടുക്കുന്നെ." കല്യാണിയുടെ വക പാര.
‘ങാ. ഞങ്ങൾക്ക് ബുക്ക് വിഴുങ്ങി അപ്പാടെ ശർദ്ദിക്കുന്ന ഏർപ്പാടില്ല." ഞാനും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. "ഓ യാ. അതു കൊണ്ടല്ലേ നോട്ടസിനു വേണ്ടി എക്സ്സാം ടൈമിൽ ഗേൾസിന്റെ പുറകെ നടക്കുന്നെ’
എനിക്കുത്തരം മുട്ടി "നീ വാ മൊളെ ഇവനെ ഒന്നും ഉപദേശിച്ചിട്ട് യാതൊരു കാര്യവും ഇല്ല. വാ നമുക്ക് അടുക്കളയിലെക്കു പോകാം. ചോറും കറിയും ഉണ്ടാക്കുന്നതിനിടക്ക് വിശേഷങ്ങൾ പറയാമല്ലൊ." കല്യാണിയെ വിളിച്ച അമ്മ ഇറങ്ങി. പൊകുന്ന വഴി എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു "നീ ഇവളെ കണ്ട എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ പഠിക്കെടാ…" എനിക്ക് വിഷമം തൊന്നി. കല്യാണിയുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് തന്നെ അമ്മക്ക് എന്നെ കുറിച്ചു കൂറ്റം പറയാൻ തൊന്നിയുള്ളൂ.
എപ്പോഴും അവളുമായി താരതമ്യം ചെയ്ത എന്നെ ഇടിച്ച താഴ്ചത്തി പറയും. അവളിങ്ങനെ ചെയ്തു. അങ്ങനെ ചെയ്തു. നിനക്കും അങ്ങനെ ആയാൽ എന്താ.. എന്നൊക്കെ. അതൊക്കെ മറന്ന് ഇന്നു രാത്രി രമേച്ചിയെ കാണാൻ പൊകുന്നതിനെ പറ്റി ഓർക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്റെ ആദ്യത്തെ രതി ഇന്നു രാത്രി ആയിരിക്കുമൊ. ഓർക്കുംതൊറും എന്റെ അടിവയറ്റിൽ നിന്നും ഒരു ചെറിയ വിറയൽ മെലൊട്ട് കേറി. അതിന്റെ പ്രകമ്പനങ്ങൾ മണിക്കുട്ടനിലും എത്തി. ഒരു തരിപ്പു അനുഭവപ്പെടുന്നതു പോലെ. ഇന്നു രമേച്ചി ഇറങ്ങി വരുമൊ? ഇറങ്ങി വന്നില്ലെങ്കിൽ !!! ഇനി രമേച്ചി വീട്ടുകാരൊടെങ്ങാനും പറഞ്ഞ പ്രശ്നമുണ്ടാക്കുമൊ? അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ പിന്നെ തൂങ്ങിയാൽ മതി.
രാത്രി 1 മണിയോടടുക്കുന്നു. ഞാൻ രമേച്ചിയുടെ വീടിനു പിന്നിലെ തൊഴുത്തിൽ കാത്തു നിൽക്കുകയാണു. ചാണകവും പശുക്കളുടെ മൂത്രവും നാറിയിട്ട അവിടെ നിൽക്കാൻ വയ്യ. അക്ഷമനായി ഇടക്കിടെ ഞാൻ രമേച്ചിയുടെ വീടിന്റെ പിൻവാതിൽക്കൽ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പൊൾ രമേച്ചി ഇറങ്ങി വന്നു. ശബ്ദദമുണ്ടാക്കാതെ വാതിൽ ചാരി രമേച്ചി പതുക്കെ നടന്ന് തൊഴുത്തിനടുത്തെത്തി പതുക്കെ
