പലിശക്കാരൻ

അറുത്തകൈയ്ക്ക് ഉപ്പു തേക്കാത്തവനാണെന്നൊക്കെ പറയുമെങ്കിലും എന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് കാശ് വാങ്ങി വിഴുങ്ങാത്ത ഏത് നായിന്റെമോനുണ്ട് ഇവിടെ!" മുഷ്ടിചുരുട്ടി ശബ്ദമുയർത്തിയപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് പ്ടെന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ മനസ്സ് കുളിർത്തു. അതാ അവൾ! ഒരുപാട് നാളുകളായി ഞാൻ കൊണ്ടുനടക്കുന്ന മോഹം. എന്റെ സ്വപ്നസുന്ദരി.. ശ്രീബാല! ചായ കൊണ്ടുവരുന്ന വഴിക്ക് ചിന്നിച്ചിതറിയ ഗ്ലാസിലേക്ക് നോക്കി പകച്ചുനിൽക്കുകയാണ് അവൾ. പേടിച്ചിരണ്ട കളിങ്കൂവളക്കണ്ണുകൾ ആ അമ്പോറ്റിമുഖത്തിന് കൂടുതൽ ചാരുതയേകി. ആലില മാതിരി കിലുങ്ങനെ വിറയ്ക്കുന്നയാ പനിനീർപ്പൂവിനെ അപ്പൊതന്നെ ജീപ്പിലിട്ട് ലോഡ്ജിലേക്കെടുക്കാനാണ് തോന്നിയത്. പക്ഷേ അതായിരുന്നില്ലല്ലൊ എന്റെ ഉദ്ദേശം. ഇവളെ എന്നുമെന്റെ കിടക്കയിൽ വേണം. വയസ്സ് ഇരുപതല്ലേ ആയിട്ടുള്ളൂ. ആരേയും മോഹിപ്പിക്കുന്ന സൗന്ദര്യവും. ശരിക്കും പക്ഷേ പെണ്ണിന് മുലയൊന്ന് വീർത്തുവരുന്നതേയുള്ളൂ. സാരമില്ല. കെട്ടിക്കഴിഞ്ഞ് പിടിച്ച് വലുതാക്കാൻ ഞാനുണ്ടല്ലൊ. കുറഞ്ഞത് ഒരു 25 വർഷത്തേക്കെങ്കിലും ഈമ്പിക്കുടിക്കാനുംപിടിച്ച് പിഴിയാനുമുള്ളത് ആ മുലകളിൽനിന്നും വീണക്കുടം പോലുളള ചന്തികളിൽനിന്നും കിട്ടും. പോരാത്തതിന് ഒന്നാന്തരം തടവാടികളും. തലയ്ക്ക് ബോധമുള്ളയാരും പെണ്ണ് തരാത്ത എനിക്ക് എങ്ങനെ നോക്കിയാലും ഈ കച്ചവടം ലാഭം തന്നെ. തന്റെ ശരീരത്തിലെ മുഴുപ്പുകളെ എന്റെ കൊതിയൻ കണ്ണുകൾ ചുഴ്ന്നളക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാവണം… ശ്രീബാല പെട്ടെന്ന് അകത്തേക്ക് കടന്ന് വാതിലിൽ മറഞ്ഞുനിന്നു. എനിക്ക് ചിരി വന്നു. " എന്തായാലും കഥാനായിക ഇവിടെവരെ വന്ന സ്ഥിതിക്ക് കാര്യം പറയാതെ പോവാൻ പറ്റില്ലല്ലൊ… ഇങ്ങുവന്നേ…" ഞാൻ വിളിച്ചു. അകത്തുനിന്നും അനക്കമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. " ശ്രീബാല ഇങ്ങ് വരാനാ പറഞ്ഞെ!" എന്റെ ശബ്ദത്തിലെ കടുപ്പം കേട്ടാവണം അവൾ വാതിക്കൽനിന്ന് പുറത്തേക്ക് വലിഞ്ഞു. എന്റെ മുന്നിൽ വന്നു. പിന്നെ ചായ കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന ട്രേ വച്ച് മാറിടം മറച്ച് താഴേക്ക് നോക്കിനിന്നു. " മോൾക്കറിയാലൊ… നിന്റെ അച്ഛനെക്കൊണ്ട് ഒരിക്കലും ഈ കടം തന്നുതീർക്കാൻ പറ്റില്ലാന്ന്… പക്ഷേ നീയൊന്ന് മനസ്സ് വച്ചാ എല്ലാ കടോം തീരും. നിന്റെ ഇളയതുങ്ങളെ നല്ലിടങ്ങളിലേക്ക് കെട്ടിച്ചയക്കാനും പറ്റും." ശ്രീബാല