ഒരു കോഴിക്കോടൻ യാത്ര

അനൂപ് ഇപ്പൊ ദുബായിൽ ഉണ്ട്… അവരുടെ ചെറുപ്പത്തിലാണ് അച്ഛൻ മരിച്ചത് എന്നാൽ അതൊന്നും അവരെ അറിയിക്കാതെ വളർത്തി അച്ഛന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് എന്ത് കാര്യത്തിനും മാധവൻ ഉണ്ടായിരുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെ അനൂപും അനിതയും അച്ഛന്റെ സ്ഥാനം തന്നെ ആയിരുന്നു അയാൾക്ക് കൊടുത്തിരുന്നത്… മക്കൾ ഇല്ലാത്ത മാധവന് അവർ മക്കൾ തന്നെ ആയിരുന്നു… അടുത്ത മാസം അഞ്ചിനാണ് അനിതയുടെ വിവാഹം .. അവൾ പഠിച്ചിരുന്നത് കോഴിക്കോട് ആണ് അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവിടെ പോയി കൂട്ടുകാരികളെ നേരിട്ട് കണ്ട് കല്യാണം പറയാൻ അവൾ ദിവസങ്ങൾ ആയി മാധവനെ സോപ്പിടുന്നു.. എന്നാൽ തന്റെ വൈകുന്നേരം ഉള്ള കലാപരിപാടിക്ക് മുടക്കം വരുമെന്ന് ഓർത്ത് അയാൾ അതിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി നടന്നു …. കോഴിക്കോട് മാത്രം ആയിരുന്നു എങ്കിൽ കുഴപ്പം ഇല്ലായിരുന്നു ഇതിപ്പോ വയനാടും പോകണം ഒരുത്തിയെ കാണാൻ…. മനസ്സില്ല മനസ്സോടെ അയാൾ സമ്മതം അറിയിച്ചപ്പോ അനിത സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളി ചാടി…. അങ്ങനെ വെള്ളിയാഴ്ച രാവിലെ പോകാം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു… അതാകുമ്പോ ശനിയാഴ്ച വൈകീട്ട് ഇങ് എത്താം എന്നായിരുന്നു മാധവൻ കരുതിയത്… കള്ളെന്ന സാധനംകൈ കൊണ്ട് തൊടരുതെന്ന് സത്യം ചെയ്യിച്ചാണ് രുഗ്മണി അയാളെ യാത്ര ആക്കിയത്… വലിയൊരു ബാഗും താങ്ങി പിടിച്ച് വരുന്ന അനിതയെ കണ്ടപ്പോ നെറ്റി ചുളിച്ച് മാധവൻ ചോദിച്ചു… “അല്ല പെണ്ണേ നീ കല്യാണം പറയാൻ തന്നെയല്ലേ പോകുന്നത്…?? “അതേ വല്യച്ഛ…. എന്തേ…?? അമ്മാവനെ അനൂപും അനിതയും വല്യച്ഛ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്…. “അതിന് ഈ കണ്ട സാധനം എല്ലാം എന്തിനാ….??? “ചിലപ്പോ രണ്ടിൽ കൂടുതൽ ദിവസം എടുത്താലോ. ..?? ആ മുഖത്ത് കണ്ട പരിഭ്രമം അനിതയിൽ ചിരി വരുത്തി….. “രണ്ടിൽ കൂടുതൽ ദിവസമോ…. നാളെ ഇങ് എത്തണം….” “പിന്നെ രണ്ട് ദിവസം മാറി നിന്നാൽ ഇവിടെയാകെ പൊളിഞ്ഞു വീഴും… എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല വേഗം വണ്ടി എടുക്കാൻ നോക്ക്….” ദേഷ്യത്തോടെ എന്തോ പറയാൻ ഒരുങ്ങിയ മാധവനെ തടഞ്ഞ് അനിയത്തി ആതിര പറഞ്ഞു… “ചേട്ടാ അവളുടെ വർത്താനം കേൾക്കാതെ പോകാൻ നോക്ക്.. ആ ബാഗിലുള്ളത് കൂട്ടുകാരിക്ക് ഉള്ള സാധനങ്ങൾ ആണ്….” “ആ അങ്ങനെ പറയ്… “ അനിതയെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി അയാൾ വാഗ്‌നോർ കാറിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കയറി…. വല്യച്ഛനെ നോക്കി ചുണ്ട് കോട്ടി അവൾ ആ ബാഗ് പിൻസീറ്റിൽ എടുത്ത് വെച്ചു…. “അല്ല