തുടങ്ങി. ഒരുപാട് ആലോചിച്ച് തന്നെ ഞാനും റീമയും തീരുമാനിച്ചതാ അപ്പച്ചാ ഇത്. ഞങ്ങളുടെ മേല്‍ അധികാരം അപ്പച്ചന് മാത്രമേ ഉള്ളൂ. ഇനി ഇവിടെ ഞങ്ങള്‍ താമസിക്കും; അപ്പച്ചന്റെ ഭാര്യമാരെപ്പോലെ. ഒരാളും അതറിയില്ല. അപ്പച്ചന്റെ മക്കള്‍ക്ക് ബോധം വയ്ക്കുന്ന കാലത്ത് ഞങ്ങള്‍ അവന്മാരുടെ കൂടെ ജീവിക്കും.
എനിക്ക് ഒന്നും വിശ്വസിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. എന്റെ മരുമക്കള്‍ ഇത്രയ്ക്ക് കരുതലും ബുദ്ധിയും ഉള്ളവരോ? എന്റെ വില മക്കളും ഭാര്യയും അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ഈ കൊച്ചുങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവളെ ഞാന്‍ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ച് തെരുതെരെ ചുംബിച്ചു.
"തെറ്റല്ലേ മോളെ ഇതൊക്കെ; നമ്മള്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാമോ?" ഞാന്‍ അവളുടെ പുറം തടവിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
"ആണോ?"
മുഖമുയര്‍ത്തി അവളെന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി..
എനിക്ക് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്കുണ്ടോ?
അടിക്കുറിപ്പ്: എന്റെ രണ്ടു മക്കളും ഗതിയില്ലാതെ നാടുവിട്ടു. രണ്ടും ഇപ്പോള്‍ ഗള്‍ഫിലാണ്. മാസാമാസം പണം ഭാര്യമാര്‍ക്ക് അയയ്ക്കുന്നുണ്ട്. അവന്മാര്‍ നന്നായ ശേഷം ഞാന്‍ തന്നെ അവളുമാരെ തിരികെ പറഞ്ഞുവിടാന്‍
നോക്കിയെങ്കിലും അവര് പോയില്ല. അവര് നന്നായി എന്ന് നേരില്‍ അറിയാതെ മാറ്റമില്ല എന്ന നിലപാടിലാണ് രണ്ടും. സത്യത്തില്‍ രണ്ടിനും എന്റെ കാമകല വിട്ടിട്ടു പോകാന്‍ ഒട്ടും മനസ്സില്ലാത്തതാണ് കാരണം. തന്നെയുമല്ല, എന്റെ പക്കല്‍ പൂത്ത പണം ഉണ്ടെന്ന് രണ്ടവളുമാര്‍ക്കും അറിയുകയും ചെയ്യാം. എന്തായാലും എന്നെക്കൊണ്ട് മത്സരിപ്പിച്ച് പൂറു തീറ്റിക്കല്‍ ആണ് രണ്ടും. തേന്‍ പുരട്ടിയും ഐസ്ക്രീം പുരട്ടിയും പഴം നിറച്ചും പാല്‍ ഒഴിച്ചും ഒക്കെ വിവിധ കലാപരിപാടികള്‍ ആണ് എന്നും.
ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍ മദനോത്സവം തന്നെ എനിക്ക്.
തുടക്കത്തില്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞല്ലോ ആ നായിന്റെ മോന്മാരെക്കൊണ്ട് ഒരു ഗുണവും ഇല്ലെന്ന്. ഒരു ഗുണവും ഇല്ലാത്ത അവന്മാരെക്കൊണ്ട് എനിക്കുണ്ടായ ഗുണംപോലെ ലോകത്ത് ഒരു മക്കളെക്കൊണ്ടും ഒരു തന്തയ്ക്കും ഗുണം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാകില്ല. അതുകൊണ്ട് ഒരാളെയും മേലാല്‍ ആരും ഗുണമില്ലാത്തവന്‍ എന്നോ ഗുണമില്ലാത്തവളെന്നോ വിളിക്കരുത്. ഓരോരുത്തരുടെയും ഗുണം ആണ്ടവന് മാത്രമേ അറിയൂ..എല്ലാവരും ഗുണം ഉള്ളവരാണ്.
