കിടന്ന് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ എരിപൊരികൊണ്ടു. ഞാൻ ഇടംകണ്ണിട്ട് അമ്മയുടെ സീറ്റിലേക്ക് നോക്കി.. ഒന്നും കാണാൻ വയ്യ.. കണ്ണിൽകുത്തിയാൽ പോലും കാണാൻ വയ്യാത്ത ഇരുട്ടാണ് ഇപ്പോളും ബസ്സിൽ.. ഒരിറ്റു ശ്വാസത്തിനായി ഞാനൊന്നുകൂടോന്നു പിടഞ്ഞു… തലകറങ്ങുന്നതായി തോന്നി…പതിയെ എൻ്റെ ബോധം മറയാൻ തുടങ്ങി…
അധികനേരമൊന്നും അബോധാവസ്ഥയിൽ കിടക്കേണ്ടി വന്നില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. ബോധംതെളിയുമ്പോൾ സ്റ്റീരിയോയിലൂടെ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന പാട്ടിന്റെ ബാക്കി അപ്പോളും പാടിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാളുടെ നാവ് എന്റെ കവിളിനെയും കഴുത്തിനേയുമൊക്കെ നക്കിത്തുടക്കുകയായിരുന്നു. അതിന്റെ തണുപ്പേറ്റാവണം ഞാൻ വീണ്ടുമുണർന്നത്.. മുലകളിലും അടിവയറ്റിലുമൊക്കെ അസഹ്യമായ കുളിരനുഭവപ്പെടുന്നു… അപ്പോഴാണ് പരിപൂർണ നഗ്‌നയായാണ് സീറ്റിലിരിക്കുന്നതെന്നുള്ള നടക്കുന്ന സത്യം ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നത്…. !! ബോധംകേട്ടുകിടക്കുന്നതിനിടെ പാന്റിയും ബ്രായുമടക്കം എന്റെ എല്ലാ വസ്ത്രങ്ങളും അയാൾ ഊരിയെടുത്തിരിക്കുന്നു… ഞാനാകെ സ്തബ്ധയായി.. അമ്മയടക്കം ഏഴെട്ട്
പേർ യാത്രക്കാരായുള്ള ബസ്സിൽ ഞാനിതാ പിറന്നപടി സീറ്റിലിരിക്കുന്നു. ആരെങ്കിലും ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്താലോ കർട്ടനൊന്നു മാറ്റിയാലോ കാണുന്ന കാഴ്ചയോർത്ത് ആ തണുപ്പിലും ഞാൻ വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഞാനെന്റെ മുലകളിൽ കൈപിണച്ച് കുനിഞ്ഞിരുന്നു.. തണുപ്പും ഭയവും ലജ്ജാഭാരവുമൊക്കെ ചേർന്ന് എന്റെ ദേഹം മരവിച്ചൊരവസ്ഥയിലെത്തിയിരുന്നു.
അയാളെന്നെ ബലമായി സീറ്റിൽ ചാരി ഇരുത്തി..
എന്തൊരു ബലമാണ് ആ കൈകൾക്ക്…!!!എൻ്റെ കൈകളെ വിടർത്തി മാറ്റി അയാൾ എന്റെ മുലകളെ മാറി മാറി തഴുകി.. മുപ്പത്തിനാല് സൈസുള്ള എന്റെ മുലകളുടെ വലുപ്പം അയാൾ കയ്യിലെടുത്ത് ആസ്വദിക്കുകയാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അയാളുടെ മുഖത്തിപ്പോൾ ഒരു ചിരി വിടരുന്നുണ്ടാവണം… തൻ്റെ കണക്കുകൂട്ടൽ പോലെ ഇരയെ പൂർണ്ണമായി കീഴ്പ്പെടുത്താൻ സാധിച്ച വേട്ടക്കാരന്റെ ഗൂഢസ്മിതം… ആരായിരിക്കും ഇത്… ഒന്നുകിൽ ഇന്നലത്തേതിന്റെ ബാക്കി ആസ്വദിക്കാൻ വന്ന പ്രൊഡ്യുസർ ജനാർദനൻ സാർ അല്ലെങ്കിൽ സംവിധായകൻ രഞ്ചിത്ത് സാർ… അവർ രണ്ടു പേരിൽ ഒരാളാണെന്ന കാര്യം തീർച്ച… പക്ഷെ ആ കൂരിരുട്ടിൽ അതാരാണെന്ന് ഒരുതരത്തിലും
