സ്നേഹമുമുള്ളവനാണ്. എന്നിരുന്നാലും അങ്ങോട്ട് പോവുക എന്ന ആശയത്തോട് ചേച്ചി ഒരിക്കലും യോജിച്ചിരുന്നില്ല. ചേച്ചിയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ സുഖമായി ജീവിക്കാനുള്ളതൊക്കെ നാട്ടിലുണ്ട്. അളിയന്റെ വീതതിലുള്ള സ്ഥലം ആർക്കോ പാട്ടത്തിന് കൊടുത്തിട്ട് വളരെ നാളുകളായി. ഈ വീടും സ്ഥലവുമൊക്കെ തനിക്കും ചേച്ചിക്കും മാത്രമുള്ളതാണ്. അപ്പോഴെന്തിനാണ് മറ്റൊരു നാട്ടിൽ, അതും ഉറ്റവരോ ഉടയവരോ ഒന്നുമില്ലാത്തിടത്ത് അദ്ധ്വാനിക്കുന്നത് ? ബിസിനസ്സിലാണ് താല്പര്യമെങ്കിൽ അത് നാട്ടിലുമാകാമല്ലോ? അതുകൊണ്ടു തന്നെ ജീവിതത്തിന്റെ സുഖമെന്നത് ചേച്ചി അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. സുന്ദരമായ ദേഹവും ആരോഗ്യവുമുണ്ടെങ്കിലും ഭർതൃസുഖമറിയാത്ത ഒരു പെണ്ണിന് മറ്റുള്ളവർ തന്നെ താൽപ്പര്യത്തോടെ നോക്കുമ്പോൾ അതിഷ്ട്ടപ്പെടും. തീർച്ച. അതാണ് ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചോദിക്കുന്നത്.
"പറയെടാ..എന്നെപ്പറ്റി എന്തൊക്കെയാ നിന്റെ ഫ്രെണ്ട്സ് പറയുന്നേ?"
"ചേച്ചീടെ ഫേസ്ബുക്ക് പേജിൽ കയറി എന്നും അവന്മാർ ഫോട്ടോസ് ഒക്കെ നോക്കും…"
മനീഷയുടെ കണ്ണുകളിൽ പുതിയ ഒരു തിളക്കം അവൻ കണ്ടു.
"എപ്പഴ്? പകലോ രാത്രീലോ?"
"രാത്രീല്…അപ്പഴല്ലേ
സമയമുള്ളൂ,"
"എന്നിട്ട്?"
"എന്നിട്ട് ഒത്തിരി പൊക്കി പറയും…"
"പൊക്കി പറയ്യേ? എന്ന് വെച്ചാൽ ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളോ?"
"അല്ല..പൊക്കി പറയുക എന്ന് വെച്ചാൽ ..ചേച്ചീടെ…ശ്യേ …ചേച്ചി അവമ്മാര് പറയുന്നത് അതേപോലെ എങ്ങനെയാ..ഞാൻ ചേച്ചിയോട് …"
"പോ ഒന്ന്!"
മനീഷ മുഖം വീർപ്പിച്ചു.
"കൂട്ടില്ല ഞാൻ…"
അവൾ കയ്യുയർത്തി കാറ്റിലുലയുന്ന മുടിയിഴകൾ കോതിയൊതുക്കി. അപ്പോൾ ചെറുരോമങ്ങൾ കിളിർത്ത അവയുടെ കക്ഷത്തിലേക്ക് മനോജ് നോക്കി. അതിന്റെ സൗന്ദര്യം അവനെ വിസ്മിതനാക്കി. "പറ കുട്ടാ…"
അവൻ കക്ഷത്തിലേക്ക് നോക്കുന്നത് കണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.
"ചേച്ചിക്ക് കേൾക്കാൻ ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ടല്ലേ പറയുന്നേ?"
"അവമ്മാര് പറയുന്നതൊക്കെ അതേപടി ഞാൻ ചേച്ചിയോട് പറയുന്ന കേട്ടിട്ട് എന്നെ തല്ലാൻ വന്നേക്കരുത്,"
"അതെന്തായാലുമുണ്ടാവില്ല,"
അവൾ ചിരിച്ചു.
"നീ പറയെടാ…"
"ചേച്ചി സൂപ്പർ ആണ്…ഹോട്ട് ആണ്…ചേച്ചി…"
"ഹ്മ്മ് .ഹ്മ്മ് പോരട്ടെ പോരട്ടെ…"
"ചേച്ചി ചരക്കാണ് …എന്നൊക്കെ…"
അത് കേട്ട് അവൾ ഉറക്കെ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.
മനോജിന് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. എങ്കിലും അവളുടെ ചിരിയുടെ
