ഞാൻ രമ. ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ ഒരു കായലോരഗ്രാമത്തിൽ ജനിച്ചുവളർന്ന മഹേഷിന്റെ പുഷ്ക്കരകാലത്തെ അനുഭവങ്ങൾ വർണ്ണിച്ചതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ തയാറാക്കിയ ഒരു കഥയാണ് പറയാൻ പോകുന്നത്. മഹേഷിന്റെ അംഗീകാരത്തോടെ ഞാൻ തുടങ്ങുകയാണ്.
ലൈക്കും കമന്റും മാത്രമാണ് ലക്ഷ്യവും സമ്പാദ്യവും. ഇഷ്ടമായാലും അനിഷ്ടമായാലും മടിക്കരുത്. അത് അനർഗ്ഗള നിർഗ്ഗളമായി പുഴയൊഴുകുന്ന പോലെ ങ്ങട് തന്നേക്കണം.
സംഭവങ്ങൾ പഴയ പ്രീ ഡിഗ്രി (ഇപ്പോഴത്തെ പ്ലസ് 2) കാലഘട്ടത്തിലെയാണ്. അതിന്റേതായ ചുറ്റുപാടുകളും രീതികളും ഒക്കെ സ്വരുക്കൂട്ടി വായിച്ചാൽ രസമേറും എന്നാണ് എന്റെ പ്രതീക്ഷ.
ന്യൂ ജൻ ഒക്കെ സഹകരിക്കണം. കാരണം ഇതൊക്കെ പഴയ ബ്ലാക്ക് & വൈറ്റ് കാലത്തേക്കുള്ള ഒരു തിരനോട്ടമാണ്.
ഇനി കഥയിലേക്ക് വരാം
മഹേഷ് സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട വീട്ടിലെ കുട്ടിയാണ്. മോശമല്ലാത്ത മാർക്കുകൾ കരസ്ഥമാക്കി അടിസ്ഥാന വിദ്യാഭാസം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകുന്നു. ഇത്തിരി കലാവാസന ഒക്കെ ഉണ്ട്.
റേഡിയോയിൽ ഒക്കെ വരുന്ന ലളിത ഗാനം, സിനിമ ഗാനം, കഥാപ്രസംഗം ഒക്കെ മനഃപാഠമാക്കി അയൽവക്കത്തൊക്കെ ആളുകളെ ആസ്വദിപ്പിക്കും.
ഒരു പൊതു സമ്മതൻ. അനാവശ്യ വാളിത്തരങ്ങൾ (ചിലതൊഴികെ) ഒന്നും ഇല്ല.
ചെറുപ്പത്തിൽ അവന്റെ വീടിന്റെ അടുത്ത് ഒരു മുറുക്കാൻ കട നടത്തുന്ന ചേട്ടൻ ഒരിക്കൽ അവനെ വിളിച്ചു പാട്ടും ഒക്കെ കേട്ടു മടിയിൽ ഇരുത്തി ഒന്ന് താലോലിച്ചു.
കലാ പ്രകടനത്തിനൊടുവിൽ പുള്ളി സമ്മാനമായി കയ്യിൽ കൊടുത്തത് പുള്ളിയുടെ കുലച്ച “ദത്” ആയിരുന്നു.. കയ്യിൽ അനുഭവപ്പെട്ട “ദതിന്റെ” ചൂടും വലിപ്പവും മുഴുപ്പും ഒക്കെ അവനെ അതിശയിപ്പിച്ചു. കൈ കൊണ്ട് തന്നെ ചേട്ടന് സമാധാന പ്രക്രിയ ചെയ്തുകൊടുത്തു.
അവന്റെ ചിന്തകളെ ആ അനുഭവം മാറ്റി മറിച്ചു. താനും വളർന്നു വരുമ്പോൾ ആയുധം അതുപോലെയൊക്കെ ആകും എന്നൊരു പ്രത്യാശ അവനിൽ ഉണ്ടായി.
പത്താം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോഴും ജീവിത ലക്ഷ്യങ്ങളിൽ മേൽപ്പറഞ്ഞ ആയുധ വിപുലീകരണവും ഉണ്ടായിരുന്നു.
കോളേജിന്റെ മുൻപിലെ പെട്ടിക്കടയിൽ തിരുമേനി (അന്നത്തെ കൊച്ചുപുസ്തകത്തിനെ ഓമനപ്പേര്) വളരെ രഹസ്യമായി കിട്ടും എന്ന് ഫ്രണ്ടുക്കൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞു അറിഞ്ഞു.
അവർ ഒന്ന് രണ്ടെണ്ണം വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്നു എല്ലാരും കൂടി വായിച്ചു സുഖിച്ചു. നിദ്രാവിഹീനങ്ങൾ
