കുമാരൻ രാവിലെ കട തുറന്നു തൊട്ട് നെറുകിൽ വച്ച് അകത്ത് കയറി വിളക്ക് കൊളുത്തി തിരിഞ്ഞുതേയുള്ളൂ. പുറകിൽ സൂനന്ദ വന്ന് നിൽക്കുന്നു.
എടാ കുമാര, നീ എനിക്കു് ഇതിലെ കറുത്ത ബ്ലൗസ് നാളെ തുന്നിച്ചു തരണം. നാളെ ഒരു കല്യാണത്തിന് പോവാനുള്ളതാണ്. അവർ കൈയിലെ പൊതി ടേബിളിൽ വച്ച് കുമാരന്റെ അടുത്തേക്കു നീങ്ങി നിന്നു.
കുമാരൻ ഒന്നും പറയാതെ ടേബിളിൽ നിന്ന് ടേപ്പ് എടൂത്ത് അവരുടെ അളവെടുക്കാൻ തുടങ്ങി അവരോടു് ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് അവന്റിയാം എപ്പോഴും എല്ലാ കാര്യത്തിനും അർജെൻറ്റ ആണ്. എല്ലാം തലേ ദിവസമെ കൊണ്ട് വരൂ. എന്നിട്ട് പറയും നാളെ വേണമെന്നു.
സുന്ദ്രയുടെ ഭർത്താവ് ഗൾഫിലെ ഒരു എണ്ണ കമ്പനിയിലാണ്. കടലിൽ നിന്ന് എണ്ണ കുഴിച്ചെടുക്കുന്ന സ്ഥലത്തായത് കൊണ്ട് ഒരു മാസം ജോലി ഒരു മാസം ലീവ്, ഭർത്താവ് എത്ര സമ്പാദിച്ച് കൂട്ടിയാലും സുനന്ദക്ക് അതിന്റെ അഹംകാരമൊന്നുമില്ല. തനി നാടൻ മൂന്ന് വയസ്സായ ഒരു കൂട്ടിയുമുണ്ട്. സൂന്നേച്ചി ദിവസം ചെല്ലുംതോറും വലിപ്പം കൂടുന്നുണ്ടക്ടോ. കുമാരൻ ടേപ്പ് പിന്നിൽ നിന്ന് അവളുടെ കൈക്കടിയിലൂടെ എടുത്തു മൂലകൾക്ക് മേലെ വച്ച് കൊണ്ട്
പറഞ്ഞു. ഒപ്പം അവന്റെ കൈ അവരുടെ മൂലകളിൽ പതിയെ അമർന്നു. അതൊന്നും സുനന്ദക്ക് ഒരു പ്രശ്നമല്ല.
ആഫ് അതൊക്കെ ഉണ്ടാവും. സുനന്ദ അലസമായി പറഞ്ഞു. രവിയേട്ടന് വലുപ്പം കൂടുതലുള്ളതാ ഇഷ്ടം
കഴുത്ത് എങ്ങിനെയാ വെട്ടേണ്ടത്. നന്നായി ഇറക്കണോ, അതോ വീ കുട്ട് മതിയൊ? വീ കുട്ട് മതി, കൂറച്ച് നന്നായി ഇറക്കിക്കോ. എല്ലാവരും നോക്കി കൊതിച്ച് വെള്ളമിറക്കട്ടെ.
എന്തോന്നു് വെള്ളമിറക്കുന്നു. ഞാനും വെള്ളമിറക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം കുറെ ആയി സൂനനേച്ചി വെറുതെ കൊതിപ്പിക്കുകയാ.
എടാ, പൂ മോനെ, നിന്നോട് ഞാൻ എത്ര പ്രാവശ്യം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, എന്റെ വീട്ടിൽ ആരൂ. ഇല്ലാത്ത സമയത്ത് വന്നോ എന്നു. എന്നിട്ട് ഒരിക്കലെങ്കിലും വന്നുവൊ, നീയ? അതിനെങ്ങിനാ, വെറുതെ നോക്കി വായിലെ വെള്ളം ഇറക്കി ജീവിക്കാതെ ആണാവാൻ നോക്കു ആദ്യം.
കുമാരൻ ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു.
എടാ, എത്ര പ്രാവശ്യം ഞാൻ നിന്റെ അടൂത്ത് പാവാടയും ബ്ലൗസൂം അടിക്കാൻ വന്നിരിക്കുന്നു. നിന്റെ മൂന്നിൽ ഇത് പോലെ നിന്നു തന്നില്ലേ നിന്റെ സ്ഥാനത്തു് വേറെ ആരെങ്കിലും ആയിരൂന്നെങ്കിൽ എപ്പോഴെ കയറി നൂറ് വട്ടം പണ്ണി കഴിണേനെ. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും
