ചില വടക്കേ ഇന്ത്യന്‍ കമ്പനികളുടെ കേരളത്തിലെ പ്രമുഖ വിതരണക്കാരന്‍ ആണ് ഞാന്‍. പേര് മാധവന്‍; പ്രായം മുപ്പത്തിരണ്ട്. ഭാര്യ, മാതാപിതാക്കള്‍, ഒരു കുട്ടി എന്നിവര്‍ക്കൊപ്പം സുഖമായി ജീവിച്ചു പോരുന്ന ഒരു ഉത്തമ ഇന്ത്യന്‍ പൌരന്‍. കച്ചവടത്തില്‍ എന്നെ സഹായിക്കുന്നത് ഭാര്യയുടെ ആങ്ങള ആണ്. കഠിനാധ്വാനിയും സത്യസന്ധനുമായ അവനെ ഞാന്‍ എന്റെ സ്ഥാപനത്തിന്റെ മാനേജര്‍ ആയി നിയമിച്ചതിനാല്‍, എനിക്ക് ഇഷ്ടം പോലെ സമയം വെറുതെ കിട്ടുമായിരുന്നു. ദിവസത്തില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ മണിക്കൂര്‍ മാത്രമേ ഞാന്‍ കമ്പനിയുടെ ഓഫീസില്‍ പോകാറുള്ളൂ. കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം രമേശ്‌, എന്റെ അളിയന്‍ ഭംഗിയായി നോക്കി നടത്തും.
ചിലര് പറയുന്നത് പോലെ, കല്യാണം കഴിക്കാനായി പെണ്ണ് കാണാന്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഏത് പെണ്ണിനെ കണ്ടാലും നമുക്ക് പിടിക്കില്ല. എന്നാല്‍ അതെ പെണ്ണ് റോഡിലൂടെ പോകുന്നത് കാണുമ്പൊള്‍ ഒരുതരം ആക്രാന്തമാണ്‌. ഞാന്‍ പറയാന്‍ കാരണം എനിക്കും ഭാര്യയായി കിട്ടിയത് വെറുമൊരു സാധാരണ പെണ്ണിനെ ആണ് എന്നതിനാലാണ്. കാണാന്‍ സുമുഖനും ആവശ്യത്തിനു സ്വത്തുമുള്ള എനിക്ക് അതിസുന്ദരിയായ ഒരു പെണ്ണിനെ
തന്നെ കിട്ടേണ്ടതാണ്. പക്ഷെ കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന ആണിന് അത്ര സൌന്ദര്യം ഇല്ലാത്ത പെണ്ണും കാണാന്‍ ഗുണമില്ലാത്ത ആണിന് അതി സുന്ദരികളെയും നല്‍കുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ ഒരു ഹോബി ആയതിനാല്‍ ഞാനത് അത്ര കര്യമാക്കാന്‍ പോയില്ല. എന്റെ ഭാര്യയ്ക്ക കാണാന്‍ സൌന്ദര്യം കഷ്ടിച്ചേ ഉള്ളൂ. ഇരുനിറവും, മെല്ലിച്ച ശരീരവും. പക്ഷെ പളുങ്ക് പോലത്തെ സ്വഭാവമാണ് അവള്‍ക്ക്. വെറും പാവം പെണ്ണ്. എന്നെ ജീവന് തുല്യം അവള്‍ സ്നേഹിക്കുകയും അതിയായി വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും ഉത്തമ ഇന്ത്യന്‍ പൌരനായ എന്നെ കൌമാരദശ മുതലുള്ള ഒരസുഖം വിടാതെ പിന്തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് മറ്റൊന്നുമല്ല, വെളുത്ത് കൊഴുത്ത് സുന്ദരികളായ പെണ്ണുങ്ങളോട് ഉള്ള എന്റെ കമ്പം തന്നെയാണ്. ചില വടക്കേ ഇന്ത്യന്‍ ടൂറുകളില്‍ കടി മൂത്ത വെണ്ണക്കൊഴുപ്പുള്ള കുറെ പഞ്ചാബി ചരക്കുകളെ കാണാനുള്ള ഭാഗ്യം എനിക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട് എങ്കിലും, അവിടെയും ഒരാളെ ഒഴികെ ആരെയും ഒത്തുകിട്ടിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം. നാട്ടിലും ഒരു നല്ല ചരക്കിനെ ഒരിക്കലും എനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്നില്ല. പലയിടത്തും പല
