മോളിലാ. നമുക്കങ്ങോട്ട് പോകാം".ശ്രീക്കുട്ടി വലിച്ച് മുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളുമുള്ള വിശാലമായ മുറി.പുസ്തങ്ങളൊക്കെ അടുക്കിവെക്കാന്‍ ഒരു ഷെല്‍ഫ്, മേശ എന്നുതുടങ്ങി പഠിക്കാനും വായിക്കാനുമൊക്കെ പറ്റുന്ന തരത്തില്‍ റൂം സജ്ജീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.തെക്കോട്ട് തുറക്കുന്ന ജനലിലൂടെ നോക്കിയാല്‍ പറമ്പിലെ വാഴകളുമെ ചേമ്പും ഒക്കെ കാണാം.പടിഞ്ഞാട്ട് തുറക്കുന്ന ജനലിലൂടെ കുറച്ച് ദൂരത്തായി ഒഴുകുന്ന പുഴയും. അപ്പോഴാണ് ഡ്രസ്സൊക്കെ അടുക്കിവെക്കുന്നകൂട്ടത്തില്‍ ബൈനോക്കുലറും എടുത്തുവെച്ചത് നന്നായി എന്ന് തോന്നിയത്.
"ഗോപൂ…വാ, വന്ന് കാപ്പി കുടിക്ക്…" ചേട്ടത്തിയമ്മ താഴെ നിന്നു വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. താഴേക്ക് ചെന്നു.ഡൈനിങ്ങ് ഹാളില്‍ ചായയും പലഹാരവും നിരന്നിരുന്നു.ചായ കുടിച്ച് നേരെ മുകളിലേക്ക് തന്നെ പൊയി.പോകുമ്പൊ ചേട്ടത്തിയമ്മ പറഞ്ഞു, "ഷെല്‍ഫില്‍ ലുങ്കിലും ടി ഷര്‍ട്ടും ഇരിപ്പുണ്ട്. ഡ്രസ്സ് മാറ്റിക്കൊ.എന്നിട്ട് ഇരുന്ന് പഠിക്കാന്‍ നോക്ക്. എന്തെങ്കിലുംവേണമെങ്കില്‍ ചേട്ടത്തിയോട് ചോദിച്ചാമതി"
"കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് പഠിക്കാം ചേട്ടത്തിയമ്മെ..ഞാന്‍
ശ്രീകുട്ടിയോടൊത്ത് കുറച്ച് കളിക്കട്ടെ"
"ഓ ചെറിയ കുട്ട്യാന്ന വിചാരം…നീയാ അവളുടെ ശീലം ഒക്കെ വെടക്കാക്കുന്നത്".
ഞങ്ങളത് കേള്‍ക്കാന്‍ നിക്കാതെ നേരെ മുകളിലേക്ക് പോയി. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞതും ശ്രീകുട്ടി ഉറക്കം തൂങ്ങിതുടങ്ങി.ഞാന്‍ തന്നെ അവളെ എടുത്ത് ചേട്ടത്തിയമ്മയുടെ ബെഡ്ഢില്‍ കൊണ്ടുകിടത്തി.ഊണുകഴിഞ്ഞ് മുകളില്‍ പോയി കിടന്നു.പെട്ടെന്നുറങ്ങിപ്പോയി.
രാവിലെ എണീറ്റപ്പൊ സൂര്യന്‍ ഉദിച്ചിരിക്കുന്നു.എണീറ്റു തെക്കെ ഭാഗത്തേക്കുള്ള ജനല്‍ തുറന്നു.അവിടെ വാഴക്കൂട്ടത്തിന്റെ കടക്കലായി ഒരു സ്ര്തീ ഇരുന്ന് പാത്രങ്ങള്‍ കഴുകുന്നു. അവരുടെ പുറകുവശമായിരുന്ന് എന്റെ ദൃഷ്ടിക്ക് വിഷയീഭവിച്ചത്.സാധാരണ സ്ര്തീകളില്‍ നിന്ന് വിഭിന്നമായി എന്തൊ ഒരാകര്‍ഷണീയത എനിക്ക് തോന്നി.തടിച്ചുരുണ്ടആ നിതംബം ഏതൊരുവനേയും മത്ത് പിടിപ്പിക്കും എന്നത് തീര്‍ച്ച.പെട്ടെന്നാണ് ബൈനോക്കുലറിന്റെ ഓര്‍മ്മ വന്നത്.വേഗംതന്നെ ബാഗ് തുറന്ന് ബൈനോക്കുലര്‍ പുറത്തെടുത്തു.എന്നിട്ട് ആ സ്ര്തീ ഇരുന്നിടത്ത്ക്ക് ഫോക്കസ് ചെയ്തുപിടിച്ചു.എന്റെ ദൈവമെ…എന്താ ഈ കാണുന്നത്. ഇളം
