വരാന്തയുടെ അങ്ങേയറ്റത്ത് ഡോക്റ്റർ വിമലിന്റെ രൂപം അവർ കണ്ടു.
"എന്റെ റബ്ബേ!"
റസിയ ചിണുങ്ങി.
"ആണ്ടെ അയാള് വരുന്നുണ്ട്!"
"ഒന്നും പേടിക്കണ്ട ഉമ്മച്ചി,"
അവൻ അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു.
"ടെൻഷൻ അടിക്കല്ലേ..കൂടിപ്പോയാൽ അരമണിക്കൂർ! അത്ര അല്ലേ ഉള്ളൂ?"
"പോ റിസ്സൂ.."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"മഹാലക്ഷ്മി മാഡം ഉള്ളപ്പോ ഒരുമണിക്കൂറിന് മേലെ ഉണ്ട് മൊത്തം മസ്സാജ് ചെയ്യാൻ! ഇതിപ്പോൾ ഇയാളാ! ഇയാള് എത്ര ടൈം എടുക്കും എന്ന് ആർക്കറിയാം?"
ഡോക്റ്റർ അടുത്തെത്തി.
"മസ്സാജ് റൂമിലേക്ക് കയറാൻ മേലാരുന്നോ?"
അയാൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
"ഞാൻ കരുതി ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറി റെഡിയായി മസ്സാജ് ബെഡിൽ ആള് കിടക്കുന്നുണ്ട് എന്ന്!"
"അല്ല..സാറ് വന്നിട്ടാകാം എന്ന് …"
"അത് സാരമില്ല വരൂ…"
അയാൾ മസാജ് റൂമിന്റെ കതക് തുറന്നു.
റിസ്വാൻ അതിലേക്ക് എത്തിനോക്കി.
വിലപിടിച്ച പ്രൊഫഷണൽ മസ്സാജ് ബഡ്ഡുകൾ അവൻ അതിൽ കണ്ടു.
വിലപിടിച്ച ഷെൽഫുകൾ.
മേശപ്പുറത്ത് അടച്ചുവച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ സ്ഫടിക ടംബ്ലറുകളിൽ ചുവന്നവെളുത്ത നിറത്തിലുള്ള തൈലങ്ങൾ.
നല്ല പ്രകാശമുള്ള വിശാലമായ ഹാൾ.
"ഇവിടെ ഇരുന്നോളൂ!"
റിസ്വാനോട് ഡോക്റ്റർ പറഞ്ഞു.
"ശരി
ഡോക്റ്റർ,"
റിസ്വാൻ തിരികെ ചെയറിൽ ഇരുന്നു.
"വാ!"
അയാൾ റസിയയെ വിളിച്ചു.
അവൾ അയാളോടൊപ്പം മസ്സാജ് റൂമിലേക്ക് കടന്നു.
അയാൾ ഷെൽഫ് തുറന്ന് മടക്കിവെച്ച ലിനൻ ടവ്വലുകളെടുത്തു.
അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.
"‘അമ്മ ഉള്ളപ്പോൾ ചെയ്തിരുന്നത് പോലെ ഇത് ദേഹത്തിട്ടിട്ട് വരൂ…"
അവൾ ഒരു കാർട്ടന്റെ പിമ്പിലേക്ക് പോയി.
അവളുടെ ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കർട്ടനു പിമ്പിലെത്തി അവൾ ടവ്വൽ അവിടെയുള്ള മേശമേൽ വെച്ചു.
പിന്നെ ചുരിദാർ ടോപ്പഴിച്ചു.
ടെൻഷൻ കാരണം ചുവന്ന ബ്രായ്ക്കുള്ളിൽ ക്രമാതീതമായി ഉയർന്ന് താഴുന്ന തന്റെ വലിയ തുറിച്ച മുലകളിലേക്ക് അവൾ നോക്കി.
"എന്റെ റബ്ബേ…ഇന്ന് ഇതിന്മേൽ അയാളുടെ കൈ ഓടിനടക്കുമല്ലോ!"
പതിനാറാം വയസ്സിൽ റസാഖിനെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നതിന് മുമ്പും പിമ്പും മറ്റൊരു പുരുഷനും തന്റെ ദേഹത്ത് തൊട്ടിട്ടില്ല.
ആശുപത്രിയിൽ ഡോക്റ്റർമാരല്ലാതെ.
മുലകൾ പതിവിലേറെകൂടുതലായി തടിച്ചുയരുന്നുണ്ടോ?
വല്ലാത്ത ഒരു തരിപ്പ് അനുഭവപ്പെടുന്നോ?
ചുരിദാർ പാന്റ്സ് ഊരിക്കൊണ്ട് അവൾ ചിന്തിച്ചു.
അപ്പോഴാണ് റസിയ ഒരു കാര്യം മനസിലാക്കിയത്.
ഇയാളാണ്
