തെറിച്ച മുഴുത്ത മുലകളും, വിരിഞ്ഞുരുണ്ട ചന്തികളും തള്ളി നടക്കുന്ന വിളഞ്ഞ ഗോതമ്പിന്റെ നിറമുള്ള വടക്കേ ഇന്ത്യന്‍ ചരക്കുകളെ കണ്ടു ഹാലിളകിയ മൂത്ത കുണ്ണയുമായി ഞാന്‍ ട്രെയിനിലേക്ക് കയറി. കഞ്ഞി കുടിച്ചിട്ട് നാളുകളായെന്നു തോന്നിക്കുന്ന മലയാളി പെണ്ണുങ്ങള്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കാന്‍ പോലും എനിക്ക് താല്‍പ്പര്യം തോന്നിയില്ല. ഉണക്കമത്തിയും മുളകുകറിയും അച്ചാറും കൂട്ടി അതേ രൂപം സ്വായത്തമാക്കിയ മല്ലൂണികള്‍ സ്വന്തം നാട്ടുകാരാണ് എന്ന് പറയുന്നത് തന്നെ അപമാനമായി ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്നു. വടക്കേ ഇന്ത്യന്‍ പെണ്ണുങ്ങളുടെ മുന്‍പില്‍ ഈ മല്ലൂണികള്‍ ഒരു ചുക്കുമല്ല. എന്താ ഹിന്ദിക്കാരികളുടെ ഗ്ലാമര്‍! എല്ലാം തനി വെണ്ണക്കട്ടികള്‍. പാലും വെണ്ണയും നെയ്യില്‍ ഉണ്ടാക്കിയ മധുരപലഹാരങ്ങളും മട്ടനും ഒക്കെ ആഹാരമാക്കിയ അവരുടെ ചര്‍മ്മവും മുഖങ്ങളും ശരീരങ്ങളും തദനുസാരമായിരുന്നു. തിന്നുന്നത് മുഴുവന്‍ ചെന്നടിയുന്നത് മുലകളിലും തുടകളിലും ചന്തികളിലുമാണെന്ന് തോന്നിപ്പോകും. സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന പ്രായം മുതല്‍തന്നെ തടിച്ചു കൊഴുക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടികള്‍
ലോകത്ത് മറ്റൊരു സ്ഥലത്തുമുള്ള സ്ത്രീകള്‍ക്കും അവകാശപ്പെടാനാകാത്തത്ര അഴകും വടിവും ഉള്ളവരാണ്. ഒപ്പം അതീവ സുന്ദരമായ മുഖഭംഗിയും അവര്‍ക്കുണ്ട്. ഒരു വടക്കേ ഇന്ത്യക്കാരി ചരക്കിനെ തിരിച്ചും മറിച്ചും കിടത്തി പണിയണം എന്ന മോഹം വളരെ നാളുകളായി മനസ്സിലുണ്ട് എങ്കിലും, ഒരെണ്ണം പോലും ഒത്തുകിട്ടാതെ ദുഖിതനായി ജീവിക്കുകയായിരുന്ന ഞാന്‍ ചില പെണ്ണ് കാണലുകള്‍ക്കായി നാട്ടിലേക്ക് യാത്ര തിരിക്കുകയായിരുന്നു അന്ന്. ന്യൂഡല്‍ഹി റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ ഒരു പെരുമ്പാമ്പിനെപ്പോലെ നീണ്ടുനിവര്‍ന്ന് കിടക്കുകയാണ് തിരുവനന്തപുരത്തേക്കുള്ള കേരളാ എക്പ്രസ്. പ്ലാറ്റ്ഫോമില്‍ പതിവുപോലെ നല്ല തിക്കും തിരക്കും. മറുഭാഗത്ത് വടക്കോട്ട്‌ പോകുന്ന ഏതോ എക്സ്പ്രസ് ട്രെയിനാണ് നിര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നത്. വടക്കേ ഇന്ത്യന്‍ ചരക്കുകളുടെ തിക്കും തിരക്കും അവിടെയാണ് ഉള്ളത്. ഇവിടെയുള്ളത് കുറെ ഉണങ്ങിയ മല്ലൂസ് മാത്രം. പതിനൊന്നരയോടെ യാത്ര പുറപ്പെടുന്ന ഈ നെടുങ്കന്‍ വണ്ടിഭീമന്‍, മൂന്നാം ദിനമാണ് നാട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുക. രാവിലെ പാലക്കാട്ട് ട്രെയിന്‍
