നിന്നോടാ ചോദിച്ചത്" എന്റെ സ്വരം ഉയര്‍ന്നു.
റീമ എന്നെ നോക്കി; ദഹിപ്പിക്കുന്ന നോട്ടം.
ഞെട്ടിപ്പോയി ഞാന്‍. ഇപ്പൊ വാദി പ്രതിയായോ ദൈവമേ?
"ഞാനെന്ത് ചെയ്തെന്നാ നീ പറേന്നെ" ഞാനറിയാതെ വാക്കുകള്‍ പുറത്തുചാടി.
റീമ കിതച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കിയതല്ലാതെ മറുപടി തന്നില്ല. അവളുടെ കോപവും കിതപ്പും ചുണ്ടുകളുടെ ഇനിപ്പും എന്റെ സമനില തെറ്റിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
"എടീ പറയാന്‍"
"ഞാന്‍ അപ്പച്ചന്റെ മരുമോള്‍ അല്ലെ? എന്നോട് അങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാന്‍ എങ്ങനെ തോന്നി" അവള്‍ കരയുന്ന ഭാവത്തോടെ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചു.
ഹതുശരി! എന്റെ നെഞ്ചത്തോട്ട് സ്വയം കേറി വന്നിട്ട് ഇപ്പോള്‍ ഞാനായോ കുറ്റക്കാരന്‍?
ഞാന്‍ മെല്ലെ വണ്ടി മുന്‍പോട്ടെടുത്തു. നഗരത്തില്‍ നിന്നും തിരക്കൊഴിഞ്ഞ, ഇരുവശത്തും റബര്‍ മരങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങി ഒരൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് ഞാന്‍ വണ്ടിനിര്‍ത്തി. അടുത്തെങ്ങും വീടുകളില്ല. റോഡിലൂടെ പാഞ്ഞുപോകുന്ന വണ്ടികള്‍ മാത്രം.
"ഇന്നലെ രാത്രി എന്താ നടന്നതെന്ന് നിനക്ക് ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ?" പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന അവളോട്‌ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. റീമ
മറുപടി തന്നില്ല.
"ഇന്നലെ നീ എന്നെയാണ് സമീപിച്ചത്. ഞാന്‍ റോബിയല്ല എന്ന് പത്തുവട്ടം പറഞ്ഞു നിന്നെ തള്ളിമാറ്റിയിട്ടും നീ എന്നെ വിട്ടില്ല. എന്റെ നെഞ്ചത്തോട്ട് നീ വലിഞ്ഞ് കേറുകയായിരുന്നു. ഞാനൊരു പുരുഷനാണ്. തടയുന്നതിനൊക്കെ ഒരു പരിധിയുണ്ട് എന്ന് നീ ഓര്‍ക്കണമാരുന്നു"
എന്റെ വിശദീകരണം കേട്ട് റീമ എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി ദുഖഭാവത്തോടെ കിതച്ചു.
"ഞ..ഞാന്‍ റോബിച്ചായന്‍ ആണെന്ന് കരുതി..എനിക്ക് തെറ്റുപറ്റിയാല്‍ അപ്പച്ചനല്ലേ തിരുത്തേണ്ടത്. ഇത് അവസരം കിട്ടിയപ്പോള്‍ മുതലെടുതിരിക്കുന്നു. ഞാനിത് എല്ലാരോടും പറയും. എന്നിട്ട് പോയി ചാകും" റീമ ഏങ്ങലടിച്ചു കരയാന്‍ തുടങ്ങി.
പുലിവാല് പിടിച്ച അവസ്ഥയിലായി ഞാന്‍. ഇവള്‍ എന്റെ മേത്തു വന്നുകേറി എന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിച്ചിട്ട് ഇപ്പോള്‍ പറയുന്നത് കേട്ടില്ലേ? ഒരു മുറിയില്‍ ഉറങ്ങുന്ന കാര്യം പോലും അവളാണ് തീരുമാനിച്ചത്! എന്നിട്ടിപ്പോള്‍?
വയസ്സുകാലത്ത് ഇവളെന്നെ നാറ്റിച്ച് നശിപ്പിക്കും എന്ന ചിന്ത എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി. ഒന്നാമത് ഭര്‍ത്താവ് ശരിയല്ലാത്ത പെണ്ണ്. അതിന്റെ കൂടെ സാമ്പത്തിക ഞെരുക്കം. ഇപ്പോള്‍
