മൂന്നു വശവും വെള്ളത്താല്‍ ചുറ്റപ്പെട്ട ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ അതിമനോഹരമായ ഒരു പ്രദേശത്താണ് എന്റെ വീട്. ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തെ അയല്‍ പ്രദേശവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു കൊച്ചു തടിപ്പാലമാണ്. ജനസംഖ്യ കുറവായതിനാല്‍ എന്തിനും ഏതിനും തുരുതിന്റെ വെളിയില്‍ പോകണമായിരുന്നു. മീന്‍ പിടിച്ചു ഉപജീവനം നടത്തുന്നവരയിരുന്നു തുരുത്തുകാര്‍ ഏറെയും . ഞങ്ങളുടെ തുരുത്തിലെ ഏറ്റവും ധനികരായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍. പക്ഷെ പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം പാലിനും പത്രത്തിനും എന്ന് വേണ്ട സകലമാന സാധനങ്ങള്‍കും മറുകരയെ ആശ്രയിക്കാതെ നിവര്തിയില്ലതിരുന്നതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ കട്ടന്‍ ചായ കുടിച്ചും പഴയ പത്രങ്ങള്‍ വായിച്ചും കഴിഞ്ഞു പോന്നു. അതിനിടെയാണ് ഏഴാം ക്ലാസ്സ്‌ പാസ്സായതിനു പപ്പാ എനിക്കൊരു സൈക്കിള്‍ വാങ്ങി തന്നത്. സൈക്കിള്‍ കിട്ടിയതിനാല്‍ ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും അതുമായി പൊങ്ങച്ചം കാണിക്കാന്‍ ഞങ്ങളുടെ തുരുത്തിനു ചുറ്റും ചവിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. സൈക്കിള്‍ ഉള്ളതിനാല്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നും കടയില്‍ പോയി സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാന്‍ എനിക്ക് മടിയില്ലതായി. അങ്ങനെയാണ് വെളുപ്പിനെയെഴുന്നേറ്റു
പാലും പത്രവും വാങ്ങാന്‍ പോകുന്ന ശീലം ഉണ്ടായത്. ആദ്യമാദ്യം ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം ആവശ്യതിനുല്ലതായിരുന്നു വാങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നത് പക്ഷെ ദിവസംചെല്ലുംതോറും ആവശ്യക്കാരേരിവന്നു അങ്ങനെ ഞാന്‍ ഗ്രാമത്തിന്റെ സ്വന്തം പാല്‍-പത്ര എജെന്റ് ആയി. അത്യാവശ്യം ചില്ലറ സ്വയം ഉണ്ടാക്കാം എന്നതിനാല്‍ എനിക്കും അതില്‍ താല്പര്യമായിരുന്നു. ഒന്ന് രണ്ടു വര്ഷം കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഗ്രാമത്തിന്റെ കണ്ണിലുണ്ണിയായി. നാട്ടിലെ എല്ലാ ചേച്ചിമാരും എന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരായി. അവരുടെ ദുഖങ്ങളും സന്തൊശന്ഗലുമെല്ലമ് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു. പലരും എന്നോട് പൈസ കടം ചോദിക്കാന്‍ വരെ തുടങ്ങി! എനിക്ക് നാട്ടിലെ വാളിപയ്യന്മാരുമായി കൂട്ടുകൂടുന്നതില്‍ നിന്നും ഒഫീഷ്യല്‍ വിലക്കുണ്ടായിരുന്നതിനാലും സ്കൂളിലെ പഠിപ്പിസ്റ്റ് ആയിരുന്നതിനാലും നല്ല കൂട്ടുകാര്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. അതുക്കൊണ്ട് പ്രായത്തിനനുസരിച്ചുള്ള ലൈംഗികവിദ്യാഭ്യാസം എനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ഒന്‍പതാം ക്ലാസ്സില്‍ വെച്ച് സ്കൂളില്‍ പുതുതായി ചേര്‍ന്ന വൈശാഖ് എന്ന എന്റെ സുഹൃത്താണ് എന്നെ ഇന്നത്തെ ഞാനാക്കിയത്. ആദ്യമായി,
