പഠിപ്പിച്ചു ില്‍ക്കുമ്പോള്‍ എപ്പോഴും ഏതെങ്കിലും ഡെസ്കിന്റെ മൂലയില്‍ അരക്കെട്ടു കൊ−ു തള്ളിച്ചിട്ടാണു ില്‍പ്പു, അതിന്റെ ഗുട്ടന്‍സറിയാും വിക്രമന്‍ വേ−ി വന്നു. ‘എടാ പ്രസാദേ അമ്മായിക്കു കടി കയറി ടക്കുകയാ. അമ്മാവന്റെ അടി ഏല്‍ക്കുന്നില്ല. അതാ പൂറു ഡെസ്കിന്റെ അറ്റത്തു കൊ−ു തള്ളുന്നത്. ീ ാക്കിക്കോ ഞാന്‍ ഒരു തമാശ കാണിക്കാം, ആ അറ്റത്തു ഇന്നു ഞാന്‍ ഇരിക്കട്ടെ’ അമ്മായി പതിവുപോലെ ‘കാന്താരവിμായതാക്ഷീ മാജ്ഞെ കാന്താര വാസം ിക്കാവതല്ലേ ‘ എന്നു ഈണത്തില്‍ പാടി ഞങ്ങളുടെ ഡെസ്കിടുത്തു വന്നു അരക്കെട്ടു ഡെസ്കിന്റെ കൂര്‍ത്ത അറ്റം കൊള്ളിച്ചു. ഞാന്‍ ശ്രധയോടെ കുിഞ്ഞിരുന്നു. ആ ത്രികോണ ഭാഗം മാത്രം ാക്കുകയാണു. അപ്പോള്‍ വിക്രമന്‍ ഡെസ്കില്‍ വെച്ചു കയ്യു തെറ്റിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നപോലെ കയ്യോടിച്ചു കൊ−ിരുന്നു. പിന്നെ പെട്ടെന്നു കയ്യു സ്ളിപ്പായപോലെ രേെ കൊ−ു ചെന്നു അമ്മായിയുടെ ഡെസ്കിന്‍ മൂലയില്‍ തള്ളി ിര്‍ത്തിയിരുന്ന യാിേഭാഗത്തു ഒരൊറ്റ ഇടി. അമ്മായിയും ഞാും ഒരുപോലെ ഒരേ ിമിഷത്തില്‍ ഞെട്ടി. അമ്മായി തീ പറക്കുന്ന കണ്ണുകളോടെ വിക്രമ ഒന്നു
ാക്കി, പുസ്തകവുമായി സ്ഥലം വിട്ടു, ചോക്കെടുക്കാന്‍ പോയെന്നാണു കുട്ടികള്‍ ധരിച്ചതു, ഞാാഴികെ!. അഞ്ചു മിിട്ടു കഴിഞ്ഞു, ഞങ്ങള്‍ സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ അമ്മാവന്‍ സാര്‍ ചൂരലുമായി പാഞ്ഞു വരുന്നു. വന്നപാടെ ഇങ്ളീഷ് ാണ്‍ ഡീറ്റെയില്‍ഡായ ഹക്കിള്‍ബറി ഫിന്‍ എടുത്തു ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. “ണവമ ംമ ഠീാമ ടമ്യംലൃ മിറ ഔരസഹലയല്യൃൃ ളശി റീശിഴ ീ വലഹു വേല ൃൌിമംമ്യ ഹെമ്ല ഖശാ?” ചോദ്യം വിക്രമാടാണു. വിക്രമു−ാ ഹക്കിള്‍ ബറിയും റ്റോം സായറും അറിയുന്നു! ഹക്കിള്‍ ബറി പഠിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ വിക്രമന്‍ പുസ്തകവുമായി അമ്മാവന്‍ സാറിന്റെ കസേരയുടെ പുറകില്‍ ിലത്താണിരിക്കുന്നത.് ാഡ് ഡീറ്റെയില്‍ഡ് കഥയായതിാല്‍ എല്ലാവരും കഥ കേള്‍ക്കാായി പലയിടത്തും ഇരിക്കും. അമ്മാവന്‍ ഇടക്കാരെകൊ−ങ്കിലും വായിപ്പിക്കും.
ആ സമയം ിദ്രാ ദേവത അദ്ദേഹത്തെ അുഗ്രഹിക്കും. പിന്നെ മണിയടി മുഴങ്ങുമ്പോള്‍ മാത്രമാണു അമ്മാവന്‍ ഉണരുന്നത്. ജീവിതത്തിലാദ്യമായി അന്നു അമ്മാവന്‍ പഠിപ്പിക്കല്‍ മൂഡിലായിരുന്നു. അമ്മാവന്‍ സാര്‍ വരുന്നതിു മുമ്പു ഒരിക്കല്‍ വിക്രമന്‍ എന്നോടു ചോദിച്ചു. ‘എടേ ഈ ഹക്കിള്‍
