പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് തൊട്ടപ്പുറമുള്ള എൻ്റെ മുറിയെ ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാൻ വേഗത്തിൽ നടന്നു…. സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്തോ അജ്ഞാത കാരണത്താൽ അമ്മയോടെതിനേക്കാൾ എനിക്കപ്പോൾ വെറുപ്പ് തോന്നിയത് അച്ഛനോടായിരുന്നു…!
രഞ്ജിത്ത് സാർ നിർദേശിച്ച പോലെ രാവിലെ അഞ്ചമണിയായപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ റെഡിയായി ഹോട്ടൽ റിസപ്‌ഷനിൽ വന്ന് നിന്നിരുന്നു. എല്ലാവരും എത്തിച്ചേരുമ്പോഴേക്കും പിന്നെയും അല്പം വൈകി. ഉറക്കച്ചടവാണോ അതോ ഹാങ്ഓവറാണോ എന്നറിയില്ല ഒരു ക്ഷീണം അമ്മയുടെയും ലെനയാന്റിയുടെയും മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു. ഞാനവരെ മൈന്റ് ചെയ്യാൻ പോയില്ല.
കന്യാകുമാരിയാണ് അവസാനദിവസമായ ഇന്നത്തെ ലൊക്കേഷന്‍. ഏകദേശം നാല് മണിക്കൂറെങ്കിലും യാത്ര ചെയ്യണമെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ചെറിയൊരു മുഷിവ് തോന്നാതിരുന്നില്ല.. എങ്കിലും ആ അത്യാഢംബര ബസ്സിലെ സൗകര്യവും ഷൂട്ടിങ് ലൊക്കേഷനിൽ എത്തിയാൽ ഇഷ്ടംപോലെ വിശ്രമ സമയവുമുണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അല്പം മനസ്സമാധാനമായി.
ഇംഗ്ലീഷ് അക്ഷരമാലയിലെ ‘വി’ ആകൃതിയിൽ കഴുത്ത് താഴ്ത്തി കട്ട് ചെയ്തിരിക്കുന്ന, മുട്ടിന്റെ അല്പം മുകളിൽ വരെ മാത്രം എത്തുന്ന കടുംനീല കളറുള്ള
ഒരു ഫ്രോക്കായിരുന്നു ഞാൻ ധരിച്ചിരുന്നത്…. ബസ്സിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ ഡ്രൈവർ ആർത്തിയോടെ എന്റെ മുല വിടവിലേക്ക് നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു.. കുഴിയിലേക്ക് കാലും നീട്ടിയിരിക്കുവാ എന്നിട്ടും കിളവന്റെ ഒരാർത്തി… ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.
ഞാനും അമ്മയും ലെന ആന്റിയും ഉൾപ്പെടെ ഏഴോ എട്ടോ പേർ മാത്രമേ ആ ബസ്സിലുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഞാൻ ബാഗുമെടുത്തു അമ്മയുടെ എതിർഭാഗത്തുള്ള സീറ്റിലേക്ക് നടന്നു.. മുന്നിലെ സീറ്റിലിരിക്കുന്ന രഞ്ചിത് സാറിനെ ഉപചാരപൂർവം ഒന്ന് നോക്കി ചിരിക്കാൻ മറന്നില്ല. അതുകണ്ട അമ്മയുടെ തോളിൽ കയ്യിട്ടിരിക്കുന്ന ലെനയാന്റി എന്നെ നോക്കി അമ്മയുടെ ചെവിയിൽ എന്തോ പറഞ്ഞു. അമ്മ ദേഷ്യഭാവത്തിൽ ആന്റിയുടെ കവിളിലൊരു നുള്ള് വെച്ചുകൊടുത്തു എന്നിട്ട് ബസ്സിലുള്ളവരെല്ലാരും കേൾക്കെ ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു…. സിനിമയിലെഅമ്മയും ജീവിതത്തിലെ അമ്മയും രണ്ടും കണക്കാ.. ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു… ലെനയാന്റി എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു. ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി എന്റെ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു.
എസിയുടെ തണുപ്പും ഏതോ എയർ ഫ്രഷ്‌നറിന്റെ സുഖമുള്ളൊരു മണവും
