സാധനം!"
അത് പറഞ്ഞ് മനോജ് ബർമുഡയ്ക്കുള്ളിൽ കയ്യിട്ടു. കുണ്ണയിൽ പിടിച്ച് അത് ഷെഡ്‌ഡിയ്ക്കുള്ളിൽ താഴ്ത്തി വെച്ചു. അത് മുഴുവൻ കൗതുകത്തോടെ മനീഷ നോക്കിയിരുന്നു.
"മര്യാദയ്ക്ക് നിവർന്ന് നടക്കാൻ പറ്റുവോ ഇനി?"
ചിരി അവസാനിപ്പിക്കാതെ മനീഷ ചോദിച്ചു.
"അതൊക്കെ പറ്റും!"
അവനും ചിരിച്ചു.
"എന്നാ വാ! പോകാം!"
"ആദ്യം നീ പോയി ശരിക്ക് മുഖമൊക്കെ കഴുക്! കൊറേ നേരം ഉറങ്ങീതല്ലേ? ഞാനപ്പോഴേക്കും ചായയിടാം. എന്നിട്ട് പോകാം,"
അവൾ പറഞ്ഞു.
"ശരി!"
മനോജ് പറഞ്ഞു. കയ്യും മുഖവുമൊക്കെ കഴുകി തിരികെയെത്തിയപ്പോൾ മനീഷ ചായയും പലഹാരങ്ങളുമൊക്കെ ഒരു ട്രേയിലാക്കി ലിവിങ് റൂമിലെത്തിയിരുന്നു.
ചായ കുടിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് മനീഷ എഴുന്നേറ്റു.
"ഈ സാരി ഒന്ന് മാറാം അല്ലേ?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"ഉം…കാണാൻ ഒത്തിരി രസമൊക്കെയാ സാരിയിൽ..പക്ഷെ അപ്പോൾ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്ന പ്രൊഫസ്സർ ലുക്ക് വരും…വേറെ എന്തേലും ഇട്!"
"നൈറ്റിയിടട്ടെ?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"വൗ!! പക്ഷെ ആ ചുവന്ന ഒറ്റക്കളർ നൈറ്റി ഇടണം!"
"ആ സ്ലീവ് ലെസ്സോ?"
"ദ സെയിം!"
മനോജ് പറഞ്ഞു.
"ചേച്ചിയതിലിങ്ങനെ പളപളാന്ന് സൂപ്പറായി തെളങ്ങി നിക്കും അപ്പോൾ…!"
"ഒന്ന് പോടാ!"
അവന്റെ
തലമുടിയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
"എന്റെ ഹെൽപ്പ് വല്ലതും വേണോ?"
അവൾ അകത്തേക്ക് നടക്കവേ അവൻ ചോദിച്ചു.
"വല്ല ഹുക്കിടാനോ മറ്റോ?"
"ഇതുപോലെ ഒരു പൊട്ടൻ!"
മുറിയിൽ കയറുന്നതിന് മുമ്പ് മുഖം അവന്റെ നേരെ തിരിച്ച് മനീഷ പറഞ്ഞു.
"നൈറ്റിക്കെവിടെയാടാ ഹുക്ക്! നീ എന്നാ എഞ്ചിനീയറിങ്ങാ പഠിക്കുന്നെ?"
"പിന്നെ എൻജിനീയറിങ് കോളേജിൽ ഹുക്കിടുന്നത് ഒരു വിഷയമാണ് എന്ന് ചേച്ചിയോട് ആരാ പറഞ്ഞെ?"
മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അവനെ ഇടിക്കുന്നതായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ച് അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി.
അവളുടെ വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ച് അവൻ പുറത്തും.
ചുവന്ന നൈറ്റിയിട്ട് അവൾ പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ മനോജ് വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളെ നോക്കി.
"എന്താടാ?"
അവൾ പുഞ്ചരിയോടെ ചോദിച്ചു.
"എന്റമ്മച്ചീ!"
അവൻ തലയിൽ കൈ വെച്ചു.
"ആരിത്? സോഫിയാ ലോറനോ? എലിസബത്ത് ടെയ് ലറോ? ക്ലിയോപാട്രയോ?"
"എനിക്ക് തന്ന വിശേഷണം നാടൻ സുന്ദരി..എന്നിട്ട് വിളിക്കുന്നതൊക്കെ ബ്രോയിലർ മദാമ്മ ചിക്ക്സിന്റെ പേരും!"
"സാരീൽ ഒന്നാന്തരം നാടൻ സുന്ദരി ആരുന്നു…"
അവളോടൊപ്പം പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ മനോജ് പറഞ്ഞു.
"നമ്മുടെ
