അവൾ അന്ന് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് പോലു നോക്കിയില്ല. മറ്റുള്ളവർക് ഒപ്പം ഇറങ്ങി പോയി,എനിക്കപ്പോൾ സങ്കടം ആണോ അതോ കരച്ചിൽ ആണോ വന്നത് എന്ന് എനിക്ക് തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..
അന്ന് രാത്രി ഉറക്കം കിട്ടാതെ ഞാൻ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു, ചെയ്തു പോയ തെറ്റിൽ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് മനസ്സ് ആകെ വീർപ്പു മുട്ടി, എങ്ങനേലും ഒന്ന് നേരം വെളുത്തുകിട്ടിയാൽ മതി എന്നായി എന്റെ പ്രാർത്ഥന, നാളെ പോയി അവളോട് കരഞ്ഞിട്ട്‌ ആണെങ്കിലും ചെയ്ത തെറ്റിന് മാപ്പു പറയണം എന്നു മനസ്സ് കൊണ്ട് തീരുമാനം എടുത്തു,അവളെയും ഓർത്തു കിടന്നു, ചിന്തകൾക്ക് ഇടയിൽ എപ്പോയോ ഞാൻ ഉറങ്ങി പോയി.
എന്നെത്തേക്കാളും നേരത്തെ ഉണർന്നു ഞാൻ, അവൾക്കു ഇഷ്ടം ഉള്ള പിങ്ക് കളർ ഷർട്ട് എടുത്തു അണിഞ്ഞു, അവളോട് പറയാൻ ഉള്ള ഡയലോഗ്സ് മനസ്സിൽ ഓർത്തു കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ഒരു വട്ടം പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ചു,
റോഡിലെ തിരക്കുകൾ കീറിമുറിച്ചു ഞാൻ ഓഫീസിൽ എത്തി, പക്ഷെ തികച്ചും എന്നെ നിരാശനാക്കി അവിടുന്ന് കേട്ടറിഞ്ഞ കാര്യം. "അവൾ ഇന്നു ഡ്യൂട്ടിക്ക് വന്നട്ടില്ല " എന്ന കാര്യം ഞാൻ അവളുടെ സഹപ്രവർത്തക റാബിയയിൽ
നിന്നും അറിഞ്ഞു,
എനിക്കാകെ ടെൻഷൻ ആയി, ഇന്നലെ മുതൽ വിളിക്കാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ അവളുടെ പ്രതികരണം എങ്ങനെ ആയിരിക്കും എന്നു കരുതി അതിനു തുനിഞ്ഞില്ല. നേരിട്ടു കണ്ടു മാപ്പു പറയാം എന്നു വിചാരിച്ചു ഓടി വന്ന ഞാൻ ഇവിടത്തെ അവസ്ഥ കണ്ടു തികച്ചും നിരാശനായി,
മൊബൈൽ എടുത്തു അവളുടെ മൊബൈൽ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു. മൊബൈൽ ഫുൾ റിങ് ചെയ്തു, അവൾ മറുപടി തരുന്നില്ല, മനസ്സിലൂടെ പല ചിന്തകളും കയറി ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി, പലതും കുത്തി നോവിക്കാനും, അവൾ ജോലി നിർത്തുമോ? അവൾ ഇനി വേറെ എന്തേലും കടും കൈ ചെയ്തു കാണുമോ? ചോദ്യങ്ങൾ പ്രകാശ വേഗതയിൽ മനസ്സിലൂടെ പാഞ്ഞു കയറി ഇറങ്ങികൊണ്ട് ഇരുന്നു, ഒരു നിമിഷത്തെ കാമ ആർത്തി കൊണ്ട് ഒരാളുടെ ജീവിതം ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ ആശ്രയം ഞാൻ നശിപ്പിച്ചോ ദൈവമേ….
കുറ്റബോധം കൊണ്ട് വീർപ്പു മുട്ടിയ ഞാൻ മൊബൈൽ ഡാറ്റ ഓൺ ആക്കി, വാട്സാപ്പ് തുറന്നു, വാട്ട്സആപ്പിലൂടെ കുറെ തവണ ഞാൻ സോറി പറഞ്ഞു..
വിളിച്ചും നോക്കി, അവള് അറ്റൻഡ് ചെയ്തില്ല. കണ്ണ് നീര് തുള്ളികൾ എന്റെ കവിളിലൂടെ ഒലിചിറങ്ങി, തികച്ചും നിരാശാജനകം ആയിരുന്നു അവളുടെ പെരുമാറ്റം, എന്റെ സന്ദേശങ്ങൾ,
