രണ്ടാളും ബിസിനസ്സുമായി എറണാകുളത്തായതിനാല്‍ ഈ വീട്ടില്‍ കാസീംറാവുത്തര്‍ ഒറ്റയ്ക്കാണ് താമസം.
ഇ സമയം രാധമ്മയുടെ ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചു. ഫോണ്‍ എടുത്ത് നോക്കിയ അവര്‍ പറഞ്ഞു
‘ങേ കാസീംക്കായാണല്ലോ… ‘
‘കാസീംക്കയോ…’ രമ്യ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളോടെ ചോദിച്ചു.
‘ഹലോ … എന്താ…’ രാധമ്മ ഫോണ്‍ എടുത്തു.
‘ ഇങ്ങോട്ടൊന്നും പറയണ്ട ഞാന്‍ ടൗണിലെത്തിയപ്പോള്‍ നിങ്ങളെ വിളിക്കാന്‍ ആങ്ങളയുടെ മോന്‍ വന്നിരുന്നു. നീ രമ്യയോട് പറ വീട്ടില്‍ ആങ്ങളയ്ക്ക് വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് നിനക്ക് പോകണമെന്നും നിന്നെ വിളിക്കാന്‍ ആങ്ങളയുടെ മോന്‍ വരുന്നെന്നും… അവന്‍ ഞാനെത്തും മുന്‍പ് അവിടെ വരും. രാധമ്മ പൊയ്‌ക്കോ….’ കാസീം റാവുത്തറിന്റെ സ്വരത്തിന് നല്ലകനം ഉണ്ടായിരുന്നു.
അറുപത്കാരനായ കാസീംറാവുത്തര്‍ ഇതെന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാണെന്ന് രാധമ്മ ചിന്തിച്ചുപോയി. എന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നം ഉണ്ടായാല്‍… ഇതുവരെ രമ്യയെ അയാള്‍ വാക്കിലൂടെപോലും ആകര്‍ഷിച്ചിട്ടില്ല.. പിന്നെങ്ങനെ…?
‘എന്താ രാധേച്ചീ…’
‘അതേ രമ്യേ എനിക്ക് വീട്ടില്‍ പോണം ആങ്ങളയ്ക്ക് വയ്യാന്ന്…’
‘അയ്യോ അത് പറ്റില്ല…
ഞാനെങ്ങനാ ഒറ്റക്ക്…’
‘അതിനെന്താ കാസീംക്കാ ഇല്ലേ ഇവിടെ…’
‘പോ ചേച്ചീ വെറുതെ തമാശ പറയാതെ…രാജീവേട്ടനെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാല്‍… അതുമല്ല നാട്ടുകാര്‍ അറിഞ്ഞാല്‍…’
‘ നീ എന്താ രമ്യാ ഈ പറയുന്നെ… അതിന് ആരറിയാനാ… ഇപ്പോള്‍ മണി ഒന്‍പതര, കുളീം കഴിഞ്ഞ് വല്ലതും കഴിച്ച് പത്തരയാകുമ്പോള്‍ മോള്‍ ഉറങ്ങുന്നു… രാവിലെ എണീറ്റ് ബേക്കറിയിലെത്തുന്നു… ധൈര്യമായിരിക്ക് മോളേ…’ രാധമ്മ രമ്യയെ ആദ്യമായാണ് മോളെന്ന് വിളിച്ചത്. രമ്യയ്ക്ക് നേരിയ വിറയല്‍ അനുഭവപ്പെട്ടു. അവള്‍ രാധമ്മയുടെ വലതുകൈത്തണ്ടയില്‍ മെല്ലെ പിടിച്ചു. അപ്പോള്‍ രാധമ്മയുടെ ആങ്ങളയുടെ മകന്റെ ബൈക്ക് മുറ്റത്ത് വന്നു നിന്നു.
കാസീം റാവുത്തര്‍ തിരികെ വന്നപ്പോഴേക്കും രാധമ്മ പോകുവാന്‍ തയ്യാറായി. പേടിച്ചരണ്ട് നില്‍ക്കുന്ന രമ്യയോട് കാസീം റാവുത്തര്‍ പറഞ്ഞു.
‘രമ്യക്കൊച്ചേ നീ പോയി കുളിച്ചിട്ട് പാഴ്‌സലെടുത്ത് കഴിച്ചിട്ട് കിടന്നുറങ്ങിക്കോ എനിക്ക് വെളുപ്പിനെ എണീറ്റ് ബോര്‍മ്മയില്‍ പോകേണ്ടതാ… എന്നാല്‍ രാധമ്മ ചെല്ല് കേട്ടോ…’
പോകാനിറങ്ങും മുന്‍പ് രാധമ്മ കാസീംറാവുത്തറെ മാറ്റി നിര്‍ത്തി
