നരച്ച് നല്ല പഞ്ഞികണക്കെയാണ്. ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ആ താടിക്ക് നല്ല ശോഭഉണ്ടാവും. അത് കാണാന്‍ രാധമ്മയ്ക്കും ഇഷ്ടമാണ്.
‘എന്തെങ്കിലും ആവണേ പറഞ്ഞാല്‍ മതി. ഞാന്‍ മാറിത്തരാം…’ രാധമ്മ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു കാസീം റാവുത്തര്‍ക്ക്.
അന്ന് രമ്യ വന്നപ്പോള്‍ കാസീം റാവുത്തര്‍ പറഞ്ഞു.
‘രമ്യാ… നിനക്കൊരു ഒന്‍പത് മണിവരെ കടയില്‍ നില്‍ക്കാമോ… രാവിലെ 10 മണിക്ക് വന്നാലും മതി…’
‘ആഹാ… രോഗി ഇച്ഛിച്ചതും വൈദ്യന്‍ കല്‍പ്പിച്ചതും പാലാണല്ലോ…’ അതിശയത്തോടെ രമ്യ അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ വിടരുന്നത് അയാള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
‘അതെന്താ കൊച്ചേ രോഗി ഇച്ഛിച്ചത്…’ അവിടേക്ക് വന്ന രാധമ്മ ചോദിച്ചു.
‘ഇന്നലെ രാജീവേട്ടന്‍ വിളിച്ചപ്പോള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു കുറച്ച് സമയം കൂടി കടയില്‍ നിന്നാല്‍ കുഴപ്പമില്ലെന്ന്. മക്കളെ നോക്കാന്‍ വീട്ടില്‍ അമ്മയുണ്ടല്ലോ. എന്തായാലും ഉടനെ വീട് പണി തുടങ്ങണം. അതിന് ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാളും കൂടി അങ്ങ് കഷ്ടപ്പെടാന്‍ തീരുമാനിച്ചു…’
രമ്യ അത് പറയുമ്പോള്‍ രാധമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ കാസീം റാവുത്തറിലായിരുന്നു. അയാളുടെ ഇടതുകൈ മുണ്ടിന്
മുന്നിലേക്ക് നീളുന്നത് അവര്‍ കണ്ടു.
ഒരു ശനിയാഴ്ച വൈകുന്നേരം. ബേക്കറിയില്‍ നല്ല തിരക്കായിരുന്നു. പതിവില്ലാതെ രാജീവിന്റെ ഫോണ്‍ വന്നു. രമ്യ ഫോണ്‍ അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്തു.
‘രാജീവേട്ടാ ഞാനും രാധേച്ചിയും ഇന്ന് കാസീംക്കായുടെ വീട്ടിലായിരിക്കും സ്റ്റേ. ഇവിടെ നല്ല തിരക്കാ. ഓണം വരുവല്ലേ…’
‘എടീ രാധേച്ചിയുണ്ടെങ്കില്‍ മാത്രം നീ അവിടെ തങ്ങിയാല്‍ മതി… ഇല്ലെങ്കില്‍ എത്ര വൈകിയാലും വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുവിടാന്‍ പറയണം കേട്ടേ…’
‘ഒ.കെ.അത് അത്രയേ ഉള്ളു രാജീവേട്ടാ… പിന്നെ വീട്ടിലേക്കൊന്ന് വിളിച്ച് പറയണേ… എന്റെ ഫോണില്‍ ബാലന്‍സ് ഇല്ല. അമ്മയോടൊന്ന് വിളിക്കാന്‍ പറയണം’ തിരക്കായതിനാല്‍ രമ്യ ഫോണ്‍ വെച്ചു.
രാത്രി ഒന്‍പത് കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഷട്ടര്‍താഴ്ത്തി ബേക്കറി ലോക്ക് ചെയ്തത്. രാധമ്മയാണ് ലോക്ക് ചെയ്തത്. അതുകണ്ട് കാസീം റാവുത്തര്‍ വന്ന് ചോദിച്ചു.
‘അതെന്താ രമ്യകൊച്ചിന് ഇടാന്‍ അറിയില്ലേ…’
അതിലെ അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലാക്കിയ രാധമ്മ മറുപടി പറഞ്ഞു. ‘ ഇല്ല നിങ്ങളൊന്ന് പഠിപ്പിച്ച് കൊടുക്ക്…’
രമ്യയോടുള്ള കാമപ്പൂരത്തിന് തിരികൊളുത്താന്‍ കാസീം റാവുത്തര്‍ക്ക്
