ഞാനും എന്റെ വീണയും

പണമൊന്നുമില്ലതാനും!! ഒരു കടയിൽ കയറിയാലും എന്റെ പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും പേഴ്സ് എടുത്താണ് അവൾ പണം കൊടുക്കാറ് ജോയിന്റ് അക്കൌണ്ട് ആണെങ്കിലും തനിയെയാണ് ചെക്ക് ഒപ്പിടീലൊക്കെ… എന്റെ ഒപ്പ് എന്നിലും ഭംഗിയായി വീണയാണ് ഇടുന്നത്!!!. ഒരിക്കൽ ബാഗിൽ പണമില്ലാത്തതിന്റെ പണീം കിട്ടി. ഒരുദിവസം പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ എന്റെ മീറ്റിംഗ് അഞ്ചുമണിക്ക് അവസാനിച്ചില്ല ഏഴുമണി കഴിഞ്ഞ് ഞാനെത്തുന്നവരെ ബസുകൂലിയില്ലാതെ ബാങ്കിനടുത്തുള്ള വെയ്റ്റിംഗ് ഷെഡ്ഡിലിരുന്നു!!! അതിൽ പിന്നെ ബാഗിൽ അൽപം പണം വച്ചേക്കും!! വീണയുടെ കൈ ഇഴഞ്ഞ് എന്റെ കുട്ടനിലെത്തി വട്ടം പൊതിഞ്ഞു "വാ.. മുകളിലേക്കു പോകാം" വീണ മന്ത്രിച്ചു. ഞങ്ങളെണീറ്റു സ്റ്റെയർകെയ്സ് കയറി മുന്നിൽ കയറിപോണ വീണയുടെ പുള്ളുവക്കുടം പോലുള്ള കുണ്ടികളുടെ ചലനത്തിൽ ശ്രദ്ധ പതിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനും കയറി. മുകളിലെത്തി പോളിത്തീൻ കവറിലിരിക്കുന്ന പുതിയ ബെഡ്ഡ് ഞങ്ങളിരുവരും കൂടി പിടിച്ച് നറുനിലാവിൽ കുളിച്ചുനിൽക്കുന്ന നീലാകാശത്തിനു കീഴെ ടെറസിന്റെ നടുഭാഗത്തായിട്ടു. ആ ബെഡ്ഡ് ഈ ഒരാവശ്യത്തിനായി മാത്രം വീണ വാങ്ങിയതാണ്!!!അയൽപക്കങ്ങളിലെ വീടുകളെല്ലാം ഓടുമേഞ്ഞതായതിനാൽആരും കാണുമെന്നുള്ള ഭയവും വേണ്ട!!. ഞാൻ ബെഡ്ഡിലേക്ക് കൊടുംകൈ കുത്തിക്കിടന്നു. വീണ എന്റെ എളിയിൽ കവിളമർത്തി വിലങ്ങനെ പാതി നിലത്തും പാതി ബെഡ്ഡിലുമായി കിടന്നു. "അഭിയേട്ടാ ഞാനൊരാഴ്ച ലീവെടുത്തോട്ടേ….ലീവ് കിടപ്പുണ്ടല്ലോ…?" "എന്തിനാ ഇപ്പോൾ ഒരാഴ്ച ലീവ്?" "ഇപ്പോളാകുന്പോൾ കൊച്ച് ബാംഗ്ളൂരു പഠിക്കുവല്ലേ… അച്ചൻ വരുന്പോൾ രാത്രിയുമാകും എനിക്ക് സുധാമ്മേടെ കൂടെ ഒറ്റക്ക് പകലുമുഴുവനും കഴിയാവല്ലോ…..പ്ളീസ് ഏട്ടാ.." പെൺമക്കളില്ലാത്ത വീട്ടിലേക്ക് വീണയെത്തിയപ്പോൾ അച്ചനുമമ്മയും മരുമകളായല്ല മകളായി തന്നെയാണ് അവളെ സ്വീകരിച്ചത് മോൾക്ക് രണ്ടു വയസ്സായപ്പോൾ എനിക്ക് ജോലി കിട്ടുന്ന വരെയും വീണ അമ്മയുടെ നിഴൽ പോലെ ഒപ്പമായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ അനിയനും വീട്ടിലില്ലാത്തപ്പോൾ പൂർണ്ണമായും അമ്മയുടെ സ്നേഹവാത്സല്യങ്ങൾ മറ്റാരും അടുത്തില്ലാതെ വീണയ്ക് വേണം!! "നമുക്കു നാളെ ബൈക്കിലങ്ങു വീട്ടിലേക്കു പോകാം ലീവൊക്കെ ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ശരിയാക്കിക്കോളാം ബൈക്ക് റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ വച്ച് ഒരാഴ്ച അഭിയേട്ടൻ ട്രയിനിൽ പോയി