അകത്തേക്ക് വാ!"
"അകത്തേക്കോ? അവിടെ നിങ്ങടെ പട്ടാളം ഇത്താത്തയില്ലേ?"
"എന്റെ ഇത്താത്തയെപ്പറ്റി വേണ്ടാവർത്താനം ഒന്നും വേണ്ട,"
"പറ! ഞാൻ അകത്തേക്ക് വന്നാൽ ഇത്താത്ത കാണില്ലേ?"
"ഇല്ല! ഇത്താത്ത ഉറങ്ങുവാ!"
"ആണോ? എന്നാൽ ഞാൻ നിങ്ങടെ മുറിയിലേക്ക് വരട്ടെ?"
ഫൗസിയയ്ക്ക് നെഞ്ചിടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
മുറിയിലേക്കോ?
മുറിയിലേക്ക് വന്നാൽ ഇന്ന് രണ്ടിലൊന്ന് നടക്കും!
വെറുതെ പിടുത്തവും ഞെക്കലും ഉമ്മകളും കൊണ്ടൊന്നും സംഭവം പൂർത്തിയാവില്ല.
"പോയോ?"
അലക്സ് വീണ്ടും മെസേജ് അയച്ചു.
"ഇല്ല…"
"എന്നാ പറ! ഞാൻ റൂമിലേക്ക് വരട്ടെ?"
ഫൗസിയ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നോക്കി.
ഫർഹാൻ ടി വിയിൽ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുകയാണ്.
അഫ്രീൻ ഉണരണമെങ്കിൽ എന്തായാലും രണ്ടുമണിക്കൂർ കഴിയും.
ആലോചനയുടെ വേഗം കൂടിയതിനാൽ എന്താണ് താൻ ടൈപ്പ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് പോലും അവൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല.
"യെസ്" എന്ന് ടൈപ്പ് ചെയ്തതും സെൻഡ് ബട്ടൺ അമർത്തിയതും പെട്ടെന്നായിരുന്നു.
"ഫർഹാനെ ഞാൻ ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ പോകുവാ, മടുത്തു.ബോറടിച്ചു,"
അവൾ എഴുന്നേറ്റു.
"എന്നാ ഞാനും ഒറങ്ങുവാ! എനിക്കും ബോറടിച്ചു,"
അവനും എഴുന്നേറ്റു.
ഫൗസിയാ
എഴുന്നേറ്റ് വടക്ക് വശത്തുള്ള തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.
മുറിയുടെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ മതിലിന് വെളിയിൽ ചലിക്കുന്ന തലയുടെ പകുതിഭാഗം കണ്ടു.
ആ ഭാഗത്ത് വീടുകൾ ഒന്നുമില്ല.
വഴിയുണ്ട്.
അതിലെ ആരെങ്കിലും ഇപ്പോൾ പോകാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു.
നേരെ ഗേറ്റിലൂടെ കയറിവന്നാൽ അപ്പുറത്തെ ഗോവിന്ദേട്ടൻ ഒക്കെ കാണും.
അതാണ് പിമ്പിലൂടെ ഗേറ്റ് ചാടി വരുന്നത്!
അത് നന്നായി.
മുറിയിൽ എത്തിക്കഴിഞ്ഞ് അവൾ കതക് ചാരിയിട്ടു.
പിന്നെ കുറെ കാഡ്ബോഡ് പെട്ടികൾ എടുത്ത് ഷെൽഫിനടുത്ത് വെച്ചു.
ഇടയ്ക്കെങ്ങാനം അഫ്രീനോ ഫർഹാനോ കയറിവന്നാൽ ഒളിപ്പിക്കാൻ.
ആ നിമിഷം തന്നെ കതകിൽ മുട്ട് കേട്ടു.
മിടിയ്ക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ അവൾ കതക് തുറന്നു.
മുമ്പിൽ സുന്ദരമായി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അലക്സ്.
അവന്റെ പുഞ്ചിരിയിലെ സൗന്ദര്യം കണ്ട നിമിഷം തന്നെ അവളിലെ ഭയവും ആശങ്കയും വിമ്മിഷ്ടവുമെല്ലാം നീങ്ങിപ്പോയി.
ദേഹം ഉണർന്നു.
ബ്രായ്ക്കുള്ളിൽ മുലകൾ വിങ്ങി വീർക്കാൻ തുടങ്ങി.
ബ്രാക്കപ്പുകളുടെ മേൽ മുലക്കണ്ണുകൾ തരിച്ചു കടിക്കുന്നു.
"ഇത്താത്ത എവിടെ?"
അവൻ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ
