നേരെയാക്കി ഇരുന്നു.
“അച്ചമ്മേ….” ആ കൊച്ചിന്റെ വിളി കേട്ട് മഹേഷ് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ചെല്ലമ്മ (മഹിളയുടെ അമ്മ) എവിടെയോ പോയിട്ടു തിരികെ വന്നിരിക്കുന്നു.
“എവിടാടാ കറുമ്പാ… നിന്നെ കാണാനേ ഇല്ലല്ലോ.” അവർ ചോദിച്ചു.
കൈലിയൊക്കെ നേരെയാക്കിയിട്ടു അവൻ പറഞ്ഞു “ഞാൻ ദിവസോം കുളിക്കാൻ വരുമ്പോൾ ഇവിടെ വരുമെല്ലോ. അമ്മയെ അല്ലെ കാണാത്തതു. ഇനി ഞാൻ കുളിക്കട്ടെ.”
തോർത്തും സോപ്പുമായി അവൻ കുളക്കടവിലേക്കു പോയി. ഒരു നവോന്മേഷം ലഭിച്ച പോലെ.
കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആകെ ഒരു പുത്തൻ ഉണർവ്. ഹോ.. ഇത്രയെങ്കിലും ഒത്തല്ലോ… ഇനിയും കാര്യങ്ങൾ ബുദ്ധിപൂർവം നീക്കണം. രാത്രിയിൽ വരട്ടെ എന്ന് മഹിളയക്കയോട് ചോദിച്ചു നോക്കാം”. അവൻ മനസ്സിൽ കരുതി വീടിന്റെ മുറ്റത്തേക്ക് ചെന്നു.
ചെല്ലമ്മയമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ഒന്നും ചോദിയ്ക്കാൻ പറ്റിയില്ല. അവൻ വീട്ടിലേക്കു പോയി. ഉച്ചക്ക് പൈപ്പിൽ നിന്നും വെള്ളം എടുക്കാനായി മഹിള ചെമ്പുകുടവുമായി വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ വേലിപടർപ്പിനിടയിൽ കയറി നിന്ന് അവൾ അടുത്ത് വന്നപ്പോൾ ചോദിച്ചു “ഡീ.. അക്കേ.. ഞാൻ രാത്രിയിൽ വരട്ടേ. എനിക്ക്
നല്ലോണം ഒന്ന് ചെയ്യണം”.
“പോടാ.. ചെറുക്കാ… ഇന്നെങ്ങും വരണ്ട.. ഞാൻ പറയാം. അന്ന് വന്നാൽ മതി”. അവൾ പറഞ്ഞിട്ട് കുടവുമായി പൈപ്പിൻ ചുവട്ടിലേക്ക് പോയി.
പിന്നീടുള്ള രണ്ടു ദിവസം കുളിക്കാൻ പോയപ്പോഴൊക്കെ രണ്ടാൾക്കും കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ നോക്കിയിരിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിഞ്ഞുള്ളു. കാരണം സാഹചര്യങ്ങൾ അനുകൂലമല്ലായിരുന്നു. ആ ദിവസങ്ങളിൽ വാണാഭിഷേകം മഹിളയക്കക്കു ഉള്ള സമർപ്പണങ്ങൾ ആയിരുന്നു.
പക്ഷെ മൂന്നാം ദിവസം കാര്യങ്ങൾ പുരോഗമനത്തിൽ ആയി. മഹേഷ് ഒരു 11 മണിയായപ്പോഴാണ് കുളിക്കാൻ പോയത്. മുറ്റത്തു ചെന്നപ്പോൾ മഹിള അവൻ കൊടുത്ത തിരുമേനിയുടെ പേജുകൾ മറിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അവൻ ചോദിച്ചു “കൊച്ചെന്തിയെ അക്കേ.., കാണുന്നില്ലാലോ”
അവൾ പറഞ്ഞു ” ചെറിയ പനിക്കോള് കാരണം മരുന്ന് കഴിച്ചിട്ട് ഉറങ്ങുന്നു”.
അത് കേട്ടപ്പോൾ അവൻ പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു “എന്റെ പൊന്നക്കേ, ഇന്നെങ്കിലും ഒന്ന് താ. എനിക്ക് സഹിക്കാൻ വയ്യ”.
അവന്റെ യാചന കേട്ടു അവൾ പറഞ്ഞു “നീ വാ, നമുക്ക് നോക്കാം” അവർ തെക്കേ മുറിയിലേക്ക് കയറി. അവനും സന്തോഷം മൂത്തു ആ മുറിയിലേക്ക്
