കാണുമ്പം അപ്പം പൊങ്ങാൻ തൊടങ്ങും…"
"അതായത് നിങ്ങളെ കാണുമ്പം പൊങ്ങാൻ തൊടങ്ങും…"
"ഡോക്റ്ററെ!!"
റോസിലി ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു കൂവി.
"കൊച്ചിന്റെ അമ്മയാ…"
"അതെന്നാ നിങ്ങളെ കാണുമ്പം ഇവന് പൊങ്ങത്തില്ലേ… ?"
എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്ന് റോസിലിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.
"പറ അമ്മച്ചീ..നിങ്ങളെ കാണുമ്പം ഇവന് പൊങ്ങുന്നില്ലേ?’
റോസിലി ദയനീയമായി തലകുലുക്കി.
"കണ്ടോ! ഞാനും ഇതുതന്നെയല്ലേ പറഞ്ഞെ! ഞാനേ ..ഞാൻ ഡോക്റ്ററാ…! ചുമ്മാതല്ല ഞാനിവിടെ ഷർട്ടും പാൻസും ഇട്ട് ഇരിക്കുന്നെ! ഇനി പറ. നല്ല മണിമണിയായി വൺ ടൂ ത്രീ പറഞ്ഞ് പറ! നമുക്ക് ചെക്കനെ സുഖപ്പെടുത്തണ്ടേ?" "ഞാൻ പലതവണ ഇവനെ…. ഇവൻ തന്നെത്താൻ പിടിച്ചോണ്ട് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു സാറേ! ദിവസോം ഓരോ പ്രാവശ്യവോ വല്ലപ്പോഴോ ആണേൽ കൊഴപ്പം ഇല്ലാരുന്നു..പിള്ളേര് വളരുമ്പം അതൊക്കെ സാധാരണയാണ് എന്നങ്ങു വിചാരിച്ച് സമാധാനപ്പെടുമാരുന്നു …ഇത് ദിവസോം പത്തും പന്ത്രണ്ടും …മാത്രവല്ല ഓരോ പ്രാശോം എന്തോരം വെള്ള…അല്ല …എന്തൊരവാ കളയുന്നെന്ന് സാറിനറിയാവോ?" "എനിക്കെങ്ങും അറീത്തില്ല! എന്തേരവാ?" "ഇങ്ങനെ ഈ പോക്കുപോകുവാണേൽ ഇവൻ ചത്തുപോകും. അതുകൊണ്ടാ
ഞാൻ ഡോക്റ്ററെ കാണാന്ന് വെച്ചേ!"
"അത് നന്നായി" ഡോക്റ്റർ പറഞ്ഞു. "ഇവനെ നമുക്ക് കുട്ടപ്പനാക്കി എടുക്കാന്നേ! അതിനല്ലേ ഞാനുള്ളത്! ശ്ശെടാ!" അയാൾ അവരെ ആകെയൊന്നുനോക്കി. "പ്രശ്നം മനസ്സിലായി…"
ഡോക്റ്റർ അശോക് പറഞ്ഞു. "രോഗി കുട്ടിയാണ് എങ്കിൽ ഇമ്മാതിരി അസുഖത്തിനൊക്കെ ഡോക്റ്റർക്ക് കാർന്നോമ്മാരുടെ ബാക്ഗ്രൗണ്ട് അറിയണം. ബാക്ഗ്രൗണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞാ എന്നതാന്ന് അറിയാവോ?" "പശ്ചാത്തലം!" ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത രീതിയിൽ റോസിലി പറഞ്ഞു. "ഓഹോ!" അതിഭയങ്കരമായ അദ്‌ഭുതപ്പെട്ട് ഡോക്റ്റർ അശോക് റോസിലിയെ നോക്കി. "ടീച്ചറാ?" "അല്ല," "അല്ലെ? പിന്നെ എന്നതാ പണി?" "ചാണകം വാരൽ. പശൂന് പുല്ല് ചെത്ത്. പാത്രം കഴുക്ക്. തുണിയലക്ക്…എന്നാ?" "അല്ല ബാക്ക് ഗ്രൗണ്ടിന്റെ അർഥം ഒക്കെ സൂപ്പറായി പറയുന്ന കേട്ടപ്പം…." "അതാർക്കാ അറീത്തില്ലാത്തെ? വണ്ടിച്ചക്രോം ഓടിച്ചു നടക്കുന്ന കുഞ്ഞ്പ്പിള്ളേർക്ക് പോലും അറിയാം, അതൊക്കെ!" "ശരി! അത് പോട്ടെ!"
ഡോക്റ്റർ ഗൗരവാന്വിതനായി.
"നിങ്ങടെ ബാക്ഗ്രൗണ്ട് അറിയണം. ആദ്യം നിങ്ങടെ ഏജ്…പ്രായം?"
"മുപ്പത്തിയെട്ട്!" "അപ്പോ ഷൈജൂനെ ഗർഭിണിയായിരിക്കുമ്പം നിങ്ങള് വളരെ ചെറുപ്പത്തിവാരിക്കണല്ലോ!"
