ജീവിക്കുന്നതോർത്ത്. അന്ന് മരണമെന്നെ വിട്ടേച്ച് പോയത് എനിക്ക് ഈ സുഖമൊക്കെ അനുഭവിച്ചറിയാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നുവെന്ന് ഇപ്പോൾ തോന്നുവാ… എന്റമോന് ഈ ചേച്ചി എന്ത് സമ്മാനമാ തരേണ്ടത്. എന്റ മകനാവാൻ മാത്രം പ്രായമുള്ള നീ എന്നെ സ്പർശിച്ച ആദ്യ നിമിഷം എന്റെ ശരീരത്തിൽ ഒരു തീക്കടൽ വീണപോലാണെനിക്ക് തോന്നിയത്. എന്നാലും നിന്നിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ എന്റെ മനസ്സ് എന്നോട് പറഞ്ഞില്ല. മറിച്ച്, നീ ഇനിയും എന്താ ചെയ്യാൻ പോവുന്നതെന്ന് അറിയാനാ എന്റെ മനസ്സാഗ്രഹിച്ചത്. ഞാനന്ന് എതിർത്തിരുന്നുവെങ്കിൽ ഒക്കെ അവിടെ തീരുമായിരുന്നു. പക്ഷെ, അന്നങ്ങനെ തോന്നിപ്പിക്കാതിരുന്നതിന് എല്ലാ ഈശ്വരന്മാരോടും ഞാനിപ്പോ നന്ദി പറയുകയാ… ദൈവങ്ങളേ.. ഇനി ഏത് നിമിഷം വേണമെങ്കിലും മരണം എന്നെ കൂട്ടിക്കോട്ടെ .. ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ…… " ആ വാക്കുകൾ മുഴുമിപ്പിക്കുവാനവസരം നൽകാതെ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ വായ പൊത്തി. "ഇല്ല… അങ്ങനെ മരണത്തിന് ഞാനെന്റ കൊച്ചിനെ വിട്ടു കൊടുക്കില്ല… എനിക്ക് വേണം ഈ പൊന്നിനെ…" അതുകേട്ടതും ചേച്ചി എന്നെ കെട്ടിപ്പുണർന്ന് അവരുടെ മാറിലമർത്തി. ആ നിറമാറിന്റെ ഇളം
ചൂടേറ്റ് ആ നെഞ്ചിലമർന്ന് ഞാൻ കുറച്ച് നേരം അങ്ങനെ കിടന്നു.
പരസ്പരം വദനസുരതത്തിന്റെ സുഖ ലഹരി ആസ്വദിച്ച ഞാനും ചേച്ചിയും ആ നിമിഷങ്ങളുടെ ആനന്ദ നിർവൃതിയിൽ ആലിംഗനബദ്ധരായി, പരസ്പരം ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് ഏറ്റുവാങ്ങി അങ്ങനെ കിടന്നു. അത് ഒരു കൊച്ചുറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീഴുമ്പോഴും ആ ഗാഢാലിംഗനം അത് പോലെ തുടരുകയായിരുന്നു.
മണിക്കൂറുകൾ കടന്ന് പോയതറിയാതെ ഞങ്ങൾ നിദ്രയുടെ കയങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു. എന്നിട്ടും ആ ആലിംഗനത്തിൽ നിന്നും മാറിപ്പോയില്ല. മുഖാമുഖം കെട്ടിപ്പുണർന്നുറങ്ങുന്ന ഞങ്ങൾക്കിരുവർക്കും ആ കിടപ്പ് ഒരു അസ്വസ്തതയും ഉളവാക്കിയതുമില്ല.
മൊബൈൽ ഫോൺ റിംങ്ങ് ചെയ്യുന്നത് കേട്ടാ ഞാനുണർന്നത്. ചേച്ചി അപ്പോഴും എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുറക്കത്തിലാ.. ആ കൈയ്യെടുത്ത് മാറ്റിയിട്ട് ഫോൺ അറ്റൻറ് ചെയ്യാൻ മനസ്സ് വരുന്നുമില്ല. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ആരാ ഇപ്പോ തന്നെ വിളിക്കാൻ. അത്യാവശ്യമുള്ള കോളായിരിക്കില്ല. അമ്മയാണെങ്കിൽ വീണ്ടും വിളിച്ചോളും. ഞാനമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്. അത്യാവശ്യമാണെങ്കിൽ ഒരിക്കൽ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ വീണ്ടും വിളിച്ചോളണമെന്ന്.
