പറയാനും ചേച്ചി പറഞ്ഞു..അവക്ക് നേരില്‍ പറയാന്‍ പേടി" പറഞ്ഞിട്ട് ഹണി ചുണ്ട് മത്സ്യത്തിന്റെ ചുണ്ടുപോലെ കൂര്‍പ്പിച്ച് ചിണുങ്ങലോടെ എന്നെ നോക്കി.
എനിക്കുണ്ടായ ആശ്വാസത്തിന് അളവില്ലായിരുന്നു. അത്രയ്ക്ക് സമാധാനം ഉണ്ടായി അതുകേട്ടപ്പോള്‍. റീമ, അവളെന്നെ ചതിച്ചിട്ടില്ല. എനിക്കവളോട് മുന്‍പെങ്ങും തോന്നാത്തത്ര സ്നേഹം തോന്നി. എന്റെ പുന്നാര മരുമോള്‍! എന്നോടവള്‍ ദേഷ്യപ്പെട്ടതില്‍ എനിക്കൊരു വിഷമവും തോന്നിയില്ല.
"ഓ, ഞാനതൊക്കെ മറന്നു മോളെ. അവളോടോ നിന്നോടോ എനിക്ക് ദേഷ്യപ്പെടാന്‍ ഒക്കുവോ" ഞാന്‍ ഉള്ളുതുറന്നു ചിരിച്ചു.
"ഹും, ഞാന്‍ പക്ഷെ വിശ്വസിച്ചില്ലാരുന്നു" കള്ളിയുടെ ഭാവമണിഞ്ഞ ഹണി എന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.
"എന്ത്?"
"അവള് പറഞ്ഞത്. അതാ ഞാന്‍ അപ്പച്ചനെക്കൊണ്ട് പറയിക്കാന്‍ നോക്കിയത്"
എന്റെ ഉള്ളം പിടയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഇവള്‍ ബുദ്ധിമതിയാണ്. എന്തൊക്കെയോ സംശയങ്ങള്‍ ഇവള്‍ക്കുണ്ട്.
"അതെന്താ നീ വിശ്വസിക്കാഞ്ഞത്?"
"ഇത്രേം ചെറിയ കാര്യത്തിന് ഒരാള് പെണങ്ങി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാ" അവള് വിരല്‍ ചുണ്ടിലമര്‍ത്തി എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി; ഒരു പോലീസുകാരിയുടെ
സൂക്ഷ്മതയോടെ.
"അവിടെ മഴേം പെയ്തോ" ഹണിയുടെ മുഖം തുടുത്തു.
"നല്ലപോലെ പെയ്തു. അതുകൊണ്ട് ഉറക്കം സുഖമാരുന്നു"
"ഹും.."
"എന്താടീ"
"ഒന്നുവില്ല"
ഹണി എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്നെനിക്ക് തോന്നി. പക്ഷെ അവള്‍ക്ക് സാധിക്കുന്നില്ല.
"അപ്പച്ചന്‍ ഇനീം അവളെ കൊണ്ടുപോകുവോ ജോലിക്ക്" അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള് ചോദിച്ചു.
"അവള്‍ക്ക് വേണ്ടല്ലോ, പിന്നെന്തിനാ"
"വേണംന്ന് പറഞ്ഞാല്‍?"
"പോത്തില്ല"
അവളുടെ മുഖം തുടുത്തു.
"അതെന്താ"
"തോന്നുമ്പം തോന്നുന്നപോലെ പറഞ്ഞാ അതിന് തുള്ളാന്‍ എന്നെ കിട്ടത്തില്ല"
"ഹോ, ഇങ്ങനൊരു ദുഷ്ടന്‍"
"എന്താടീ"
"എന്നാ അപ്പച്ചന്‍ എന്നെ കൊണ്ടുപാവോ" അവള് കൊഞ്ചി.
"ബോബിയോടു പറ"
"ഹും അതെന്താ, മൂത്ത മരുമോളോട് മാത്രമേ സ്നേഹം ഒള്ളോ" അവള് മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു.
"അതല്ലെടി, നിങ്ങള്‍ ഭാര്യേം ഭര്‍ത്താവൂടേം പോയാ അതല്ലേ നല്ലത്? ഒന്ന് കറങ്ങിയടിച്ചു വരാവല്ലോ"
"അഞ്ചു പൈസ ഇല്ലാതാ കൊറേ പോന്നെ. അല്ലേലും ബോബിച്ചായന്‍ വരില്ല. ഞാന്‍ തന്നെ പോകാനാ ചോദിച്ചപ്പം പറഞ്ഞെ" ചുണ്ട് പിളുത്തി അവള് മുഖം കുനിച്ചു. ഇവളുടെ ഈ ചുണ്ട് പിളുത്തല്‍ എന്നെ
